ны́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ны́канне | |
| ны́кання | |
| ны́канню | |
| ны́канне | |
| ны́каннем | |
| ны́канні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скарачэнніны́каць
‘схіляць галаву, як качкі’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| ны́каю | ны́каем | |
| ны́каеш | ны́каеце | |
| ны́кае | ны́каюць | |
| Прошлы час | ||
| ны́каў | ны́калі | |
| ны́кала | ||
| ны́кала | ||
| Загадны лад | ||
| ны́кай | ны́кайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ны́каючы | ||
Крыніцы: