баю́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| баю́канне | |
| баю́кання | |
| баю́канню | |
| баю́канне | |
| баю́каннем | |
| баю́канні |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннібаю́каць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| баю́каю | баю́каем | |
| баю́каеш | баю́каеце | |
| баю́кае | баю́каюць | |
| Прошлы час | ||
| баю́каў | баю́калі | |
| баю́кала | ||
| баю́кала | ||
| Загадны лад | ||
| баю́кай | баю́кайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| баю́каючы | ||
Крыніцы:
ба́юшкі-баю́
выклічнік
Крыніцы:
ба́ю-ба́й
выклічнік
Крыніцы:
ба́ю-ба́юшкі-баю́
выклічнік
Крыніцы: