баю́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
баю́канне | |
баю́кання | |
баю́канню | |
баю́канне | |
баю́каннем | |
баю́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
баю́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
баю́канне | |
баю́кання | |
баю́канню | |
баю́канне | |
баю́каннем | |
баю́канні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)