наву́джаны
прыметнік, адносны
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | наву́джаны | наву́джаная | наву́джанае | наву́джаныя | 
		
			| Р. | наву́джанага | наву́джанай наву́джанае
 | наву́джанага | наву́джаных | 
		
			| Д. | наву́джанаму | наву́джанай | наву́джанаму | наву́джаным | 
		
			| В. | наву́джаны (неадуш.) наву́джанага (адуш.)
 | наву́джаную | наву́джанае | наву́джаныя (неадуш.) наву́джаных (адуш.)
 | 
		
			| Т. | наву́джаным | наву́джанай наву́джанаю
 | наву́джаным | наву́джанымі | 
		
			| М. | наву́джаным | наву́джанай | наву́джаным | наву́джаных | 
		
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
наву́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
	
		
			|  | адз. | мн. | 
		
			| м. | ж. | н. | - | 
	
	
		
			| Н. | наву́джаны | наву́джаная | наву́джанае | наву́джаныя | 
		
			| Р. | наву́джанага | наву́джанай наву́джанае
 | наву́джанага | наву́джаных | 
		
			| Д. | наву́джанаму | наву́джанай | наву́джанаму | наву́джаным | 
		
			| В. | наву́джаны (неадуш.) наву́джанага (адуш.)
 | наву́джаную | наву́джанае | наву́джаныя (неадуш.) наву́джаных (адуш.)
 | 
		
			| Т. | наву́джаным | наву́джанай наву́джанаю
 | наву́джаным | наву́джанымі | 
		
			| М. | наву́джаным | наву́джанай | наву́джаным | наву́джаных | 
		
Кароткая форма: наву́джана.
	Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
наву́джвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
|---|
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
		
			| 1-я ас. | - | - | 
		
		
			| 2-я ас. | - | - | 
		
		
			| 3-я ас. | наву́джваецца | наву́джваюцца | 
		
| Прошлы час | 
|---|
	
		
			| м. | наву́джваўся | наву́джваліся | 
		
			| ж. | наву́джвалася | 
		
			| н. | наву́джвалася | 
	
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012.
наву́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
|---|
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
		
			| 1-я ас. | наву́джваю | наву́джваем | 
		
		
			| 2-я ас. | наву́джваеш | наву́джваеце | 
		
		
			| 3-я ас. | наву́джвае | наву́джваюць | 
		
| Прошлы час | 
|---|
	
		
			| м. | наву́джваў | наву́джвалі | 
		
			| ж. | наву́джвала | 
		
			| н. | наву́джвала | 
	
| Загадны лад | 
|---|
	
		
			| 2-я ас. | наву́джвай | наву́джвайце | 
	
| Дзеепрыслоўе | 
|---|
	
		
			| цяп. час | наву́джваючы | 
		
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996.
наву́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
		| Будучы час | 
|---|
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
		
			| 1-я ас. | наву́джуся | наву́дзімся | 
		
		
			| 2-я ас. | наву́дзішся | наву́дзіцеся | 
		
		
			| 3-я ас. | наву́дзіцца | наву́дзяцца | 
		
| Прошлы час | 
|---|
	
		
			| м. | наву́дзіўся | наву́дзіліся | 
		
			| ж. | наву́дзілася | 
		
			| н. | наву́дзілася | 
	
| Дзеепрыслоўе | 
|---|
	
		
			| прош. час | наву́дзіўшыся | 
		
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012.
наву́дзіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
		| Будучы час | 
|---|
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
		
			| 1-я ас. | наву́джу | наву́дзім | 
		
		
			| 2-я ас. | наву́дзіш | наву́дзіце | 
		
		
			| 3-я ас. | наву́дзіць | наву́дзяць | 
		
| Прошлы час | 
|---|
	
		
			| м. | наву́дзіў | наву́дзілі | 
		
			| ж. | наву́дзіла | 
		
			| н. | наву́дзіла | 
	
| Загадны лад | 
|---|
	
		
			| 2-я ас. | наву́дзь | наву́дзьце | 
	
| Дзеепрыслоўе | 
|---|
	
		
			| прош. час | наву́дзіўшы | 
		
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
наву́жнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | наву́жнік | наву́жнікі | 
		
			| Р. | наву́жніка | наву́жнікаў | 
		
			| Д. | наву́жніку | наву́жнікам | 
		
			| В. | наву́жнік | наву́жнікі | 
		
			| Т. | наву́жнікам | наву́жнікамі | 
		
			| М. | наву́жніку | наву́жніках | 
		
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
наву́ка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | наву́ка | наву́кі | 
		
			| Р. | наву́кі | наву́к | 
		
			| Д. | наву́цы | наву́кам | 
		
			| В. | наву́ку | наву́кі | 
		
			| Т. | наву́кай наву́каю
 | наву́камі | 
		
			| М. | наву́цы | наву́ках | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
навукаве́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | навукаве́д | навукаве́ды | 
		
			| Р. | навукаве́да | навукаве́даў | 
		
			| Д. | навукаве́ду | навукаве́дам | 
		
			| В. | навукаве́да | навукаве́даў | 
		
			| Т. | навукаве́дам | навукаве́дамі | 
		
			| М. | навукаве́дзе | навукаве́дах | 
		
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012.
навукаё́містасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | 
	
	
		
			| Н. | навукаё́містасць | 
		
			| Р. | навукаё́містасці | 
		
			| Д. | навукаё́містасці | 
		
			| В. | навукаё́містасць | 
		
			| Т. | навукаё́містасцю | 
		
			| М. | навукаё́містасці | 
		
Крыніцы:
	
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012.