Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

стаўбуно́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

стаўбуно́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

стаўбу́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	стаўбу́нскі	стаўбу́нская	стаўбу́нскае	стаўбу́нскія
Р.	стаўбу́нскага	стаўбу́нскай стаўбу́нскае	стаўбу́нскага	стаўбу́нскіх
Д.	стаўбу́нскаму	стаўбу́нскай	стаўбу́нскаму	стаўбу́нскім
В.	стаўбу́нскі (неадуш.) стаўбу́нскага (адуш.)	стаўбу́нскую	стаўбу́нскае	стаўбу́нскія (неадуш.) стаўбу́нскіх (адуш.)
Т.	стаўбу́нскім	стаўбу́нскай стаўбу́нскаю	стаўбу́нскім	стаўбу́нскімі
М.	стаўбу́нскім	стаўбу́нскай	стаўбу́нскім	стаўбу́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Стаўбуны́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

стаўбу́р

‘стаўбун; ствол дрэва; слуп’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

стаўбу́р

‘хвароба раслін’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Стаўбуры́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

стаўбуры́сты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	стаўбуры́сты	стаўбуры́стая	стаўбуры́стае	стаўбуры́стыя
Р.	стаўбуры́стага	стаўбуры́стай стаўбуры́стае	стаўбуры́стага	стаўбуры́стых
Д.	стаўбуры́стаму	стаўбуры́стай	стаўбуры́стаму	стаўбуры́стым
В.	стаўбуры́сты (неадуш.) стаўбуры́стага (адуш.)	стаўбуры́стую	стаўбуры́стае	стаўбуры́стыя (неадуш.) стаўбуры́стых (адуш.)
Т.	стаўбуры́стым	стаўбуры́стай стаўбуры́стаю	стаўбуры́стым	стаўбуры́стымі
М.	стаўбуры́стым	стаўбуры́стай	стаўбуры́стым	стаўбуры́стых

Крыніцы: piskunou2012.

стаўбу́рыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Стаўбу́цева

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Verbum