мы́тніца
‘таможня’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| мы́тніца | мы́тніцы | |
| мы́тніцы | мы́тніц | |
| мы́тніцы | мы́тніцам | |
| мы́тніцу | мы́тніцы | |
| мы́тніцай мы́тніцаю |
мы́тніцамі | |
| мы́тніцы | мы́тніцах |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Скарачэннімы́тны
прыметнік, адносны
| мы́тны | мы́тная | мы́тнае | мы́тныя | |
| мы́тнага | мы́тнай мы́тнае |
мы́тнага | мы́тных | |
| мы́тнаму | мы́тнай | мы́тнаму | мы́тным | |
| мы́тны ( мы́тнага ( |
мы́тную | мы́тнае | мы́тныя ( мы́тных ( |
|
| мы́тным | мы́тнай мы́тнаю |
мы́тным | мы́тнымі | |
| мы́тным | мы́тнай | мы́тным | мы́тных | |
Крыніцы:
мы́тня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| мы́тня | мы́тні | |
| мы́тні | мы́тняў | |
| мы́тні | мы́тням | |
| мы́тню | мы́тні | |
| мы́тняй мы́тняю |
мы́тнямі | |
| мы́тні | мы́тнях |
Крыніцы:
Мыто́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Мыто́ | |
| Мыта́ | |
| Мыту́ | |
| Мыто́ | |
| Мыто́м | |
| Мыце́ |
мы́ты
прыметнік, якасны
| мы́ты | мы́тая | мы́тае | мы́тыя | |
| мы́тага | мы́тай мы́тае |
мы́тага | мы́тых | |
| мы́таму | мы́тай | мы́таму | мы́тым | |
| мы́ты ( мы́тага ( |
мы́тую | мы́тае | мы́тыя ( мы́тых ( |
|
| мы́тым | мы́тай мы́таю |
мы́тым | мы́тымі | |
| мы́тым | мы́тай | мы́тым | мы́тых | |
Крыніцы:
мы́ты
прыметнік, адносны
| мы́ты | мы́тая | мы́тае | мы́тыя | |
| мы́тага | мы́тай мы́тае |
мы́тага | мы́тых | |
| мы́таму | мы́тай | мы́таму | мы́тым | |
| мы́ты ( мы́тага ( |
мы́тую | мы́тае | мы́тыя ( мы́тых ( |
|
| мы́тым | мы́тай мы́таю |
мы́тым | мы́тымі | |
| мы́тым | мы́тай | мы́тым | мы́тых | |
Крыніцы:
мы́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
| мы́ты | мы́тая | мы́тае | мы́тыя | |
| мы́тага | мы́тай мы́тае |
мы́тага | мы́тых | |
| мы́таму | мы́тай | мы́таму | мы́тым | |
| мы́ты ( мы́тага ( |
мы́тую | мы́тае | мы́тыя ( мы́тых ( |
|
| мы́тым | мы́тай мы́таю |
мы́тым | мы́тымі | |
| мы́тым | мы́тай | мы́тым | мы́тых | |
Кароткая форма: мы́та.
Крыніцы:
мы́цельнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| мы́цельнік | мы́цельнікі | |
| мы́цельніка | мы́цельнікаў | |
| мы́цельніку | мы́цельнікам | |
| мы́цельнік | мы́цельнікі | |
| мы́цельнікам | мы́цельнікамі | |
| мы́цельніку | мы́цельніках |
Крыніцы:
мы́цельнікавы
прыметнік, адносны
| мы́цельнікавы | мы́цельнікавая | мы́цельнікавае | мы́цельнікавыя | |
| мы́цельнікавага | мы́цельнікавай мы́цельнікавае |
мы́цельнікавага | мы́цельнікавых | |
| мы́цельнікаваму | мы́цельнікавай | мы́цельнікаваму | мы́цельнікавым | |
| мы́цельнікавы ( мы́цельнікавага ( |
мы́цельнікавую | мы́цельнікавае | мы́цельнікавыя ( мы́цельнікавых ( |
|
| мы́цельнікавым | мы́цельнікавай мы́цельнікаваю |
мы́цельнікавым | мы́цельнікавымі | |
| мы́цельнікавым | мы́цельнікавай | мы́цельнікавым | мы́цельнікавых | |
Крыніцы:
мы́цка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| мы́цка | мы́цкі | |
| мы́цкі | мы́цак | |
| мы́ццы | мы́цкам | |
| мы́цку | мы́цак | |
| мы́цкай мы́цкаю |
мы́цкамі | |
| мы́ццы | мы́цках |
Крыніцы: