ссуро́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ссуро́чаны |
ссуро́чаная |
ссуро́чанае |
ссуро́чаныя |
| Р. |
ссуро́чанага |
ссуро́чанай ссуро́чанае |
ссуро́чанага |
ссуро́чаных |
| Д. |
ссуро́чанаму |
ссуро́чанай |
ссуро́чанаму |
ссуро́чаным |
| В. |
ссуро́чаны (неадуш.) ссуро́чанага (адуш.) |
ссуро́чаную |
ссуро́чанае |
ссуро́чаныя (неадуш.) ссуро́чаных (адуш.) |
| Т. |
ссуро́чаным |
ссуро́чанай ссуро́чанаю |
ссуро́чаным |
ссуро́чанымі |
| М. |
ссуро́чаным |
ссуро́чанай |
ссуро́чаным |
ссуро́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
ссуро́чыць
‘прынесці няшчасце, пашкодзіць каму-небудзь, чаму-небудзь (ссурочыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ссуро́чу |
ссуро́чым |
| 2-я ас. |
ссуро́чыш |
ссуро́чыце |
| 3-я ас. |
ссуро́чыць |
ссуро́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
ссуро́чыў |
ссуро́чылі |
| ж. |
ссуро́чыла |
| н. |
ссуро́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ссуро́ч |
ссуро́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ссуро́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ссусе́дзіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ссусе́джуся |
ссусе́дзімся |
| 2-я ас. |
ссусе́дзішся |
ссусе́дзіцеся |
| 3-я ас. |
ссусе́дзіцца |
ссусе́дзяцца |
| Прошлы час |
| м. |
ссусе́дзіўся |
ссусе́дзіліся |
| ж. |
ссусе́дзілася |
| н. |
ссусе́дзілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ссусе́дзься |
ссусе́дзьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ссусе́дзіўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
ссуту́лены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ссуту́лены |
ссуту́леная |
ссуту́ленае |
ссуту́леныя |
| Р. |
ссуту́ленага |
ссуту́ленай ссуту́ленае |
ссуту́ленага |
ссуту́леных |
| Д. |
ссуту́ленаму |
ссуту́ленай |
ссуту́ленаму |
ссуту́леным |
| В. |
ссуту́лены (неадуш.) ссуту́ленага (адуш.) |
ссуту́леную |
ссуту́ленае |
ссуту́леныя (неадуш.) ссуту́леных (адуш.) |
| Т. |
ссуту́леным |
ссуту́ленай ссуту́ленаю |
ссуту́леным |
ссуту́ленымі |
| М. |
ссуту́леным |
ссуту́ленай |
ссуту́леным |
ссуту́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ссуту́лены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ссуту́лены |
ссуту́леная |
ссуту́ленае |
ссуту́леныя |
| Р. |
ссуту́ленага |
ссуту́ленай ссуту́ленае |
ссуту́ленага |
ссуту́леных |
| Д. |
ссуту́ленаму |
ссуту́ленай |
ссуту́ленаму |
ссуту́леным |
| В. |
ссуту́лены (неадуш.) ссуту́ленага (адуш.) |
ссуту́леную |
ссуту́ленае |
ссуту́леныя (неадуш.) ссуту́леных (адуш.) |
| Т. |
ссуту́леным |
ссуту́ленай ссуту́ленаю |
ссуту́леным |
ссуту́ленымі |
| М. |
ссуту́леным |
ссуту́ленай |
ссуту́леным |
ссуту́леных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ссуту́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ссуту́лены |
ссуту́леная |
ссуту́ленае |
ссуту́леныя |
| Р. |
ссуту́ленага |
ссуту́ленай ссуту́ленае |
ссуту́ленага |
ссуту́леных |
| Д. |
ссуту́ленаму |
ссуту́ленай |
ссуту́ленаму |
ссуту́леным |
| В. |
ссуту́лены (неадуш.) ссуту́ленага (адуш.) |
ссуту́леную |
ссуту́ленае |
ссуту́леныя (неадуш.) ссуту́леных (адуш.) |
| Т. |
ссуту́леным |
ссуту́ленай ссуту́ленаю |
ссуту́леным |
ссуту́ленымі |
| М. |
ссуту́леным |
ссуту́ленай |
ссуту́леным |
ссуту́леных |
Кароткая форма: ссуту́лена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ссуту́ліцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ссуту́люся |
ссуту́лімся |
| 2-я ас. |
ссуту́лішся |
ссуту́ліцеся |
| 3-я ас. |
ссуту́ліцца |
ссуту́ляцца |
| Прошлы час |
| м. |
ссуту́ліўся |
ссуту́ліліся |
| ж. |
ссуту́лілася |
| н. |
ссуту́лілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ссуту́лься |
ссуту́льцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ссуту́ліўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ссуту́ліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ссуту́лю |
ссуту́лім |
| 2-я ас. |
ссуту́ліш |
ссуту́ліце |
| 3-я ас. |
ссуту́ліць |
ссуту́ляць |
| Прошлы час |
| м. |
ссуту́ліў |
ссуту́лілі |
| ж. |
ссуту́ліла |
| н. |
ссуту́ліла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ссуту́ль |
ссуту́льце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
ссуту́ліўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ссу́чанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ссу́чанасць |
| Р. |
ссу́чанасці |
| Д. |
ссу́чанасці |
| В. |
ссу́чанасць |
| Т. |
ссу́чанасцю |
| М. |
ссу́чанасці |
Крыніцы:
piskunou2012.