Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-

гурбячо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гурбячо́к гурбячкі
Р. гурбячка гурбячкоў
Д. гурбячку гурбячкам
В. гурбячо́к гурбячкі
Т. гурбячком гурбячкамі
М. гурбячку гурбячках

Крыніцы: piskunou2012.

гургунава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гургунава́ты гургунава́тая гургунава́тае гургунава́тыя
Р. гургунава́тага гургунава́тай
гургунава́тае		 гургунава́тага гургунава́тых
Д. гургунава́таму гургунава́тай гургунава́таму гургунава́тым
В. гургунава́ты (неадуш.)
гургунава́тага (адуш.)		 гургунава́тую гургунава́тае гургунава́тыя (неадуш.)
гургунава́тых (адуш.)
Т. гургунава́тым гургунава́тай
гургунава́таю		 гургунава́тым гургунава́тымі
М. гургунава́тым гургунава́тай гургунава́тым гургунава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

гу́рд

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гу́рд гу́рды
Р. гу́рда гу́рдаў
Д. гу́рду гу́рдам
В. гу́рд гу́рды
Т. гу́рдам гу́рдамі
М. гу́рдзе гу́рдах

Крыніцы: piskunou2012.

гу́р’еўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́р’еўскі гу́р’еўская гу́р’еўскае гу́р’еўскія
Р. гу́р’еўскага гу́р’еўскай
гу́р’еўскае		 гу́р’еўскага гу́р’еўскіх
Д. гу́р’еўскаму гу́р’еўскай гу́р’еўскаму гу́р’еўскім
В. гу́р’еўскі (неадуш.)
гу́р’еўскага (адуш.)		 гу́р’еўскую гу́р’еўскае гу́р’еўскія (неадуш.)
гу́р’еўскіх (адуш.)
Т. гу́р’еўскім гу́р’еўскай
гу́р’еўскаю		 гу́р’еўскім гу́р’еўскімі
М. гу́р’еўскім гу́р’еўскай гу́р’еўскім гу́р’еўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

гурзу́фскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гурзу́фскі гурзу́фская гурзу́фскае гурзу́фскія
Р. гурзу́фскага гурзу́фскай
гурзу́фскае		 гурзу́фскага гурзу́фскіх
Д. гурзу́фскаму гурзу́фскай гурзу́фскаму гурзу́фскім
В. гурзу́фскі (неадуш.)
гурзу́фскага (адуш.)		 гурзу́фскую гурзу́фскае гурзу́фскія (неадуш.)
гурзу́фскіх (адуш.)
Т. гурзу́фскім гурзу́фскай
гурзу́фскаю		 гурзу́фскім гурзу́фскімі
М. гурзу́фскім гурзу́фскай гурзу́фскім гурзу́фскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Гу́рка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гу́рка
Р. Гу́ркі
Д. Гу́рцы
В. Гу́рку
Т. Гу́ркай
Гу́ркаю
М. Гу́рцы

гуркаві́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гуркаві́нне
Р. гуркаві́ння
Д. гуркаві́нню
В. гуркаві́нне
Т. гуркаві́ннем
М. гуркаві́нні

Крыніцы: piskunou2012.

гу́ркалка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́ркалка гу́ркалкі
Р. гу́ркалкі гу́ркалак
Д. гу́ркалцы гу́ркалкам
В. гу́ркалку гу́ркалкі
Т. гу́ркалкай
гу́ркалкаю		 гу́ркалкамі
М. гу́ркалцы гу́ркалках

Крыніцы: piskunou2012.

гу́рканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гу́рканне
Р. гу́ркання
Д. гу́рканню
В. гу́рканне
Т. гу́рканнем
М. гу́рканні

Крыніцы: piskunou2012.

гуркану́ць

‘стварыць шум, грукат’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гуркану́ гурканё́м
2-я ас. гуркане́ш гурканяце́
3-я ас. гуркане́ гуркану́ць
Прошлы час
м. гуркану́ў гуркану́лі
ж. гуркану́ла
н. гуркану́ла
Загадны лад
2-я ас. гуркані́ гуркані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час гуркану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.