Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвдеёжзілмноруыэюя-

Гузні́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гузні́
Р. Гузнё́ў
Д. Гузня́м
В. Гузні́
Т. Гузня́мі
М. Гузня́х

Гузо́віна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гузо́віна
Р. Гузо́віна
Д. Гузо́віну
В. Гузо́віна
Т. Гузо́вінам
М. Гузо́віне

гузо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гузо́вы гузо́вая гузо́вае гузо́выя
Р. гузо́вага гузо́вай
гузо́вае		 гузо́вага гузо́вых
Д. гузо́ваму гузо́вай гузо́ваму гузо́вым
В. гузо́вы (неадуш.)
гузо́вага (адуш.)		 гузо́вую гузо́вае гузо́выя (неадуш.)
гузо́вых (адуш.)
Т. гузо́вым гузо́вай
гузо́ваю		 гузо́вым гузо́вымі
М. гузо́вым гузо́вай гузо́вым гузо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

гузо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гузо́к гузкі́
Р. гузка́ гузко́ў
Д. гузку́ гузка́м
В. гузо́к гузкі́
Т. гузко́м гузка́мі
М. гузку́ гузка́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Гузы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гузы́
Р. Гузо́ў
Д. Гуза́м
В. Гузы́
Т. Гуза́мі
М. Гуза́х

гузы́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гузы́р гузыры́
Р. гузыра́ гузыро́ў
Д. гузыру́ гузыра́м
В. гузы́р гузыры́
Т. гузыро́м гузыра́мі
М. гузыры́ гузыра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

гу́к

‘лінгвістычны тэрмін’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гу́к гу́кі
Р. гу́ка гу́каў
Д. гу́ку гу́кам
В. гу́к гу́кі
Т. гу́кам гу́камі
М. гу́ку гу́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гу́к

‘фізічная з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гу́к гу́кі
Р. гу́ку гу́каў
Д. гу́ку гу́кам
В. гу́к гу́кі
Т. гу́кам гу́камі
М. гу́ку гу́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

гу́к

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

гукаадбіва́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гукаадбіва́льнік гукаадбіва́льнікі
Р. гукаадбіва́льніка гукаадбіва́льнікаў
Д. гукаадбіва́льніку гукаадбіва́льнікам
В. гукаадбіва́льнік гукаадбіва́льнікі
Т. гукаадбіва́льнікам гукаадбіва́льнікамі
М. гукаадбіва́льніку гукаадбіва́льніках

Крыніцы: piskunou2012.