грымо́шыць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
грымо́шу |
грымо́шым |
| 2-я ас. |
грымо́шыш |
грымо́шыце |
| 3-я ас. |
грымо́шыць |
грымо́шаць |
| Прошлы час |
| м. |
грымо́шыў |
грымо́шылі |
| ж. |
грымо́шыла |
| н. |
грымо́шыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
грымо́ш |
грымо́шце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
грымо́шачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
грыму́чнік
‘змяя’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
грыму́чнік |
грыму́чнікі |
| Р. |
грыму́чніка |
грыму́чнікаў |
| Д. |
грыму́чніку |
грыму́чнікам |
| В. |
грыму́чніка |
грыму́чнікаў |
| Т. |
грыму́чнікам |
грыму́чнікамі |
| М. |
грыму́чніку |
грыму́чніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
грыму́чы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
грыму́чы |
грыму́чая |
грыму́чае |
грыму́чыя |
| Р. |
грыму́чага |
грыму́чай грыму́чае |
грыму́чага |
грыму́чых |
| Д. |
грыму́чаму |
грыму́чай |
грыму́чаму |
грыму́чым |
| В. |
грыму́чы (неадуш.) грыму́чага (адуш.) |
грыму́чую |
грыму́чае |
грыму́чыя (неадуш.) грыму́чых (адуш.) |
| Т. |
грыму́чым |
грыму́чай грыму́чаю |
грыму́чым |
грыму́чымі |
| М. |
грыму́чым |
грыму́чай |
грыму́чым |
грыму́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Грымя́ча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Грымя́ча |
| Р. |
Грымя́чы |
| Д. |
Грымя́чы |
| В. |
Грымя́чу |
| Т. |
Грымя́чай Грымя́чаю |
| М. |
Грымя́чы |
грым-прыбіра́льня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
грым-прыбіра́льня |
грым-прыбіра́льні |
| Р. |
грым-прыбіра́льні |
грым-прыбіра́льняў |
| Д. |
грым-прыбіра́льні |
грым-прыбіра́льням |
| В. |
грым-прыбіра́льню |
грым-прыбіра́льні |
| Т. |
грым-прыбіра́льняй грым-прыбіра́льняю |
грым-прыбіра́льнямі |
| М. |
грым-прыбіра́льні |
грым-прыбіра́льнях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
гры́нвіцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гры́нвіцкі |
гры́нвіцкая |
гры́нвіцкае |
гры́нвіцкія |
| Р. |
гры́нвіцкага |
гры́нвіцкай гры́нвіцкае |
гры́нвіцкага |
гры́нвіцкіх |
| Д. |
гры́нвіцкаму |
гры́нвіцкай |
гры́нвіцкаму |
гры́нвіцкім |
| В. |
гры́нвіцкі (неадуш.) |
гры́нвіцкую |
гры́нвіцкае |
гры́нвіцкія (неадуш.) |
| Т. |
гры́нвіцкім |
гры́нвіцкай гры́нвіцкаю |
гры́нвіцкім |
гры́нвіцкімі |
| М. |
гры́нвіцкім |
гры́нвіцкай |
гры́нвіцкім |
гры́нвіцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012.
Гры́нвіч
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Гры́нвіч |
| Р. |
Гры́нвіча |
| Д. |
Гры́нвічу |
| В. |
Гры́нвіч |
| Т. |
Гры́нвічам |
| М. |
Гры́нвічы |
Крыніцы:
piskunou2012.