кля́мкнуць
‘пра дзверы: стукнуць клямкай’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
кля́мкну |
кля́мкнем |
2-я ас. |
кля́мкнеш |
кля́мкнеце |
3-я ас. |
кля́мкне |
кля́мкнуць |
Прошлы час |
м. |
кля́мкнуў |
кля́мкнулі |
ж. |
кля́мкнула |
н. |
кля́мкнула |
Загадны лад |
2-я ас. |
кля́мкні |
кля́мкніце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
кля́мкнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
кляні́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кляні́на |
кляні́ны |
Р. |
кляні́ны |
кляні́н |
Д. |
кляні́не |
кляні́нам |
В. |
кляні́ну |
кляні́ны |
Т. |
кляні́най кляні́наю |
кляні́намі |
М. |
кляні́не |
кляні́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Клянкі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Клянкі́ |
Р. |
Клянко́ў |
Д. |
Клянка́м |
В. |
Клянкі́ |
Т. |
Клянка́мі |
М. |
Клянка́х |
Клянні́к
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Клянні́к |
Р. |
Кленніка́ |
Д. |
Кленніку́ |
В. |
Клянні́к |
Т. |
Кленніко́м |
М. |
Кленніку́ |
Клянні́к-Ні́з
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Клянні́к-Ні́з |
Р. |
Клянні́к-Ні́за |
Д. |
Клянні́к-Ні́зу |
В. |
Клянні́к-Ні́з |
Т. |
Клянні́к-Ні́зам |
М. |
Клянні́к-Ні́зе |
кляно́вік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
кляно́вік |
Р. |
кляно́віку |
Д. |
кляно́віку |
В. |
кляно́вік |
Т. |
кляно́вікам |
М. |
кляно́віку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Кляно́вічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Кляно́вічы |
Р. |
Кляно́віч Кляно́вічаў |
Д. |
Кляно́вічам |
В. |
Кляно́вічы |
Т. |
Кляно́вічамі |
М. |
Кляно́вічах |
кляно́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
кляно́вы |
кляно́вая |
кляно́вае |
кляно́выя |
Р. |
кляно́вага |
кляно́вай кляно́вае |
кляно́вага |
кляно́вых |
Д. |
кляно́ваму |
кляно́вай |
кляно́ваму |
кляно́вым |
В. |
кляно́вы (неадуш.) кляно́вага (адуш.) |
кляно́вую |
кляно́вае |
кляно́выя (неадуш.) кляно́вых (адуш.) |
Т. |
кляно́вым |
кляно́вай кляно́ваю |
кляно́вым |
кляно́вымі |
М. |
кляно́вым |
кляно́вай |
кляно́вым |
кляно́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
кляно́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
кляно́к |
клянкі́ |
Р. |
клянка́ |
клянко́ў |
Д. |
клянку́ |
клянка́м |
В. |
кляно́к |
клянкі́ |
Т. |
клянко́м |
клянка́мі |
М. |
клянку́ |
клянка́х |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.