глю́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
глю́чна |
глючне́й |
- |
глядаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
глядаві́ца |
Р. |
глядаві́цы |
Д. |
глядаві́цы |
В. |
глядаві́цу |
Т. |
глядаві́цай глядаві́цаю |
М. |
глядаві́цы |
Крыніцы:
piskunou2012.
глядаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
глядаві́ца |
Р. |
глядаві́цы |
Д. |
глядаві́цы |
В. |
глядаві́цу |
Т. |
глядаві́цай глядаві́цаю |
М. |
глядаві́цы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Гля́давічы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Гля́давічы |
Р. |
Гля́давіч Гля́давічаў |
Д. |
Гля́давічам |
В. |
Гля́давічы |
Т. |
Гля́давічамі |
М. |
Гля́давічах |
Глядаві́чы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Глядаві́чы |
Р. |
Глядаві́ч Глядаві́чаў |
Д. |
Глядаві́чам |
В. |
Глядаві́чы |
Т. |
Глядаві́чамі |
М. |
Глядаві́чах |
гляда́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гляда́ч |
гледачы́ |
Р. |
гледача́ |
гледачо́ў |
Д. |
гледачу́ |
гледача́м |
В. |
гледача́ |
гледачо́ў |
Т. |
гледачо́м |
гледача́мі |
М. |
гледачу́ |
гледача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.