лаліпо́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| лаліпо́п | лаліпо́пы | |
| лаліпо́па | лаліпо́паў | |
| лаліпо́пу | лаліпо́пам | |
| лаліпо́п | лаліпо́пы | |
| лаліпо́пам | лаліпо́памі | |
| лаліпо́пе | лаліпо́пах |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
СкарачэнніЛалі́та
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Лалі́та | Лалі́ты | |
| Лалі́ты | Лалі́т | |
| Лалі́це | Лалі́там | |
| Лалі́ту | Лалі́т | |
| Лалі́тай Лалі́таю |
Лалі́тамі | |
| Лалі́це | Лалі́тах |
ла́ма
‘жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ла́ма | ла́мы | |
| ла́мы | ла́м | |
| ла́ме | ла́мам | |
| ла́му | ла́м | |
| ла́май ла́маю |
ла́мамі | |
| ла́ме | ла́мах |
Крыніцы:
ла́ма
‘духоўная асоба, будыйскі манах’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
| ла́ма | ла́мы | |
| ла́мы | ла́маў | |
| ла́му | ла́мам | |
| ла́му | ла́маў | |
| ла́мам | ла́мамі | |
| ла́ме | ла́мах |
Крыніцы:
ламаві́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ламаві́к | ламавікі́ | |
| ламавіка́ | ламавіко́ў | |
| ламавіку́ | ламавіка́м | |
| ламавіка́ | ламавіко́ў | |
| ламавіко́м | ламавіка́мі | |
| ламавіку́ | ламавіка́х |
Крыніцы:
ламаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ламаві́ца | |
| ламаві́цы | |
| ламаві́цы | |
| ламаві́цу | |
| ламаві́цай ламаві́цаю |
|
| ламаві́цы |
Крыніцы:
ламаві́ца
‘персаніфікаванае паняцце, як асоба’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ламаві́ца | |
| ламаві́цы | |
| ламаві́цы | |
| ламаві́цу | |
| ламаві́цай ламаві́цаю |
|
| ламаві́цы |
Крыніцы:
ламаві́цкі
прыметнік, адносны
| ламаві́цкі | ламаві́цкая | ламаві́цкае | ламаві́цкія | |
| ламаві́цкага | ламаві́цкай ламаві́цкае |
ламаві́цкага | ламаві́цкіх | |
| ламаві́цкаму | ламаві́цкай | ламаві́цкаму | ламаві́цкім | |
| ламаві́цкі ( ламаві́цкага ( |
ламаві́цкую | ламаві́цкае | ламаві́цкія ( ламаві́цкіх ( |
|
| ламаві́цкім | ламаві́цкай ламаві́цкаю |
ламаві́цкім | ламаві́цкімі | |
| ламаві́цкім | ламаві́цкай | ламаві́цкім | ламаві́цкіх | |
Крыніцы:
Ламаві́чы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Ламаві́чы | |
| Ламаві́ч Ламаві́чаў |
|
| Ламаві́чам | |
| Ламаві́чы | |
| Ламаві́чамі | |
| Ламаві́чах |
ламаво́з
‘возчык, фурман, вознік’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ламаво́з | ламаво́зы | |
| ламаво́за | ламаво́заў | |
| ламаво́зу | ламаво́зам | |
| ламаво́за | ламаво́заў | |
| ламаво́зам | ламаво́замі | |
| ламаво́зе | ламаво́зах |
Крыніцы: