ізахраматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ізахраматы́чны |
ізахраматы́чная |
ізахраматы́чнае |
ізахраматы́чныя |
| Р. |
ізахраматы́чнага |
ізахраматы́чнай ізахраматы́чнае |
ізахраматы́чнага |
ізахраматы́чных |
| Д. |
ізахраматы́чнаму |
ізахраматы́чнай |
ізахраматы́чнаму |
ізахраматы́чным |
| В. |
ізахраматы́чны (неадуш.) ізахраматы́чнага (адуш.) |
ізахраматы́чную |
ізахраматы́чнае |
ізахраматы́чныя (неадуш.) ізахраматы́чных (адуш.) |
| Т. |
ізахраматы́чным |
ізахраматы́чнай ізахраматы́чнаю |
ізахраматы́чным |
ізахраматы́чнымі |
| М. |
ізахраматы́чным |
ізахраматы́чнай |
ізахраматы́чным |
ізахраматы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
ізахрані́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ізахрані́зм |
| Р. |
ізахрані́зму |
| Д. |
ізахрані́зму |
| В. |
ізахрані́зм |
| Т. |
ізахрані́змам |
| М. |
ізахрані́зме |
Крыніцы:
piskunou2012.
ізахро́ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ізахро́ма |
ізахро́мы |
| Р. |
ізахро́мы |
ізахро́м |
| Д. |
ізахро́ме |
ізахро́мам |
| В. |
ізахро́му |
ізахро́мы |
| Т. |
ізахро́май ізахро́маю |
ізахро́мамі |
| М. |
ізахро́ме |
ізахро́мах |
Крыніцы:
piskunou2012.
ізахро́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ізахро́на |
ізахро́ны |
| Р. |
ізахро́ны |
ізахро́н |
| Д. |
ізахро́не |
ізахро́нам |
| В. |
ізахро́ну |
ізахро́ны |
| Т. |
ізахро́най ізахро́наю |
ізахро́намі |
| М. |
ізахро́не |
ізахро́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
ізахро́ннасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ізахро́ннасць |
| Р. |
ізахро́ннасці |
| Д. |
ізахро́ннасці |
| В. |
ізахро́ннасць |
| Т. |
ізахро́ннасцю |
| М. |
ізахро́ннасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ізахро́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ізахро́нны |
ізахро́нная |
ізахро́ннае |
ізахро́нныя |
| Р. |
ізахро́ннага |
ізахро́ннай ізахро́ннае |
ізахро́ннага |
ізахро́нных |
| Д. |
ізахро́ннаму |
ізахро́ннай |
ізахро́ннаму |
ізахро́нным |
| В. |
ізахро́нны (неадуш.) ізахро́ннага (адуш.) |
ізахро́нную |
ізахро́ннае |
ізахро́нныя (неадуш.) ізахро́нных (адуш.) |
| Т. |
ізахро́нным |
ізахро́ннай ізахро́ннаю |
ізахро́нным |
ізахро́ннымі |
| М. |
ізахро́нным |
ізахро́ннай |
ізахро́нным |
ізахро́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
ізаці́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ізаці́н |
| Р. |
ізаці́ну |
| Д. |
ізаці́ну |
| В. |
ізаці́н |
| Т. |
ізаці́нам |
| М. |
ізаці́не |
Крыніцы:
piskunou2012.