прыву́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прыву́чаны |
прыву́чаная |
прыву́чанае |
прыву́чаныя |
Р. |
прыву́чанага |
прыву́чанай прыву́чанае |
прыву́чанага |
прыву́чаных |
Д. |
прыву́чанаму |
прыву́чанай |
прыву́чанаму |
прыву́чаным |
В. |
прыву́чаны (неадуш.) прыву́чанага (адуш.) |
прыву́чаную |
прыву́чанае |
прыву́чаныя (неадуш.) прыву́чаных (адуш.) |
Т. |
прыву́чаным |
прыву́чанай прыву́чанаю |
прыву́чаным |
прыву́чанымі |
М. |
прыву́чаным |
прыву́чанай |
прыву́чаным |
прыву́чаных |
Кароткая форма: прыву́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прывуча́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прывуча́юся |
прывуча́емся |
2-я ас. |
прывуча́ешся |
прывуча́ецеся |
3-я ас. |
прывуча́ецца |
прывуча́юцца |
Прошлы час |
м. |
прывуча́ўся |
прывуча́ліся |
ж. |
прывуча́лася |
н. |
прывуча́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
прывуча́йся |
прывуча́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
прывуча́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прывуча́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прывуча́ю |
прывуча́ем |
2-я ас. |
прывуча́еш |
прывуча́еце |
3-я ас. |
прывуча́е |
прывуча́юць |
Прошлы час |
м. |
прывуча́ў |
прывуча́лі |
ж. |
прывуча́ла |
н. |
прывуча́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
прывуча́й |
прывуча́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
прывуча́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыву́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
прыву́чванне |
Р. |
прыву́чвання |
Д. |
прыву́чванню |
В. |
прыву́чванне |
Т. |
прыву́чваннем |
М. |
прыву́чванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
прыву́чвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прыву́чваюся |
прыву́чваемся |
2-я ас. |
прыву́чваешся |
прыву́чваецеся |
3-я ас. |
прыву́чваецца |
прыву́чваюцца |
Прошлы час |
м. |
прыву́чваўся |
прыву́чваліся |
ж. |
прыву́чвалася |
н. |
прыву́чвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
прыву́чвайся |
прыву́чвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
прыву́чваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыву́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прыву́чваю |
прыву́чваем |
2-я ас. |
прыву́чваеш |
прыву́чваеце |
3-я ас. |
прыву́чвае |
прыву́чваюць |
Прошлы час |
м. |
прыву́чваў |
прыву́чвалі |
ж. |
прыву́чвала |
н. |
прыву́чвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
прыву́чвай |
прыву́чвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
прыву́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прывучы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прывучу́ся |
прыву́чымся |
2-я ас. |
прыву́чышся |
прыву́чыцеся |
3-я ас. |
прыву́чыцца |
прыву́чацца |
Прошлы час |
м. |
прывучы́ўся |
прывучы́ліся |
ж. |
прывучы́лася |
н. |
прывучы́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
прывучы́ся |
прывучы́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
прывучы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прывучы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прывучу́ |
прыву́чым |
2-я ас. |
прыву́чыш |
прыву́чыце |
3-я ас. |
прыву́чыць |
прыву́чаць |
Прошлы час |
м. |
прывучы́ў |
прывучы́лі |
ж. |
прывучы́ла |
н. |
прывучы́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
прывучы́ |
прывучы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
прывучы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прывучэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
прывучэ́нне |
Р. |
прывучэ́ння |
Д. |
прывучэ́нню |
В. |
прывучэ́нне |
Т. |
прывучэ́ннем |
М. |
прывучэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996.