прывучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прывучу́ прыву́чым
2-я ас. прыву́чыш прыву́чыце
3-я ас. прыву́чыць прыву́чаць
Прошлы час
м. прывучы́ў прывучы́лі
ж. прывучы́ла
н. прывучы́ла
Загадны лад
2-я ас. прывучы́ прывучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прывучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)