скарамо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
скарамо́ўка |
скарамо́ўкі |
Р. |
скарамо́ўкі |
скарамо́вак |
Д. |
скарамо́ўцы |
скарамо́ўкам |
В. |
скарамо́ўку |
скарамо́ўкі |
Т. |
скарамо́ўкай скарамо́ўкаю |
скарамо́ўкамі |
М. |
скарамо́ўцы |
скарамо́ўках |
Крыніцы:
piskunou2012.
скарамя́ціна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
скарамя́ціна |
Р. |
скарамя́ціны |
Д. |
скарамя́ціне |
В. |
скарамя́ціну |
Т. |
скарамя́цінай скарамя́цінаю |
М. |
скарамя́ціне |
Крыніцы:
piskunou2012.
скара́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
скара́нне |
скара́нні |
Р. |
скара́ння |
скара́нняў |
Д. |
скара́нню |
скара́нням |
В. |
скара́нне |
скара́нні |
Т. |
скара́ннем |
скара́ннямі |
М. |
скара́нні |
скара́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
скара́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
скара́ны |
скара́ная |
скара́нае |
скара́ныя |
Р. |
скара́нага |
скара́най скара́нае |
скара́нага |
скара́ных |
Д. |
скара́наму |
скара́най |
скара́наму |
скара́ным |
В. |
скара́ны (неадуш.) скара́нага (адуш.) |
скара́ную |
скара́нае |
скара́ныя (неадуш.) скара́ных (адуш.) |
Т. |
скара́ным |
скара́най скара́наю |
скара́ным |
скара́нымі |
М. |
скара́ным |
скара́най |
скара́ным |
скара́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
скара́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
скара́ны |
скара́ная |
скара́нае |
скара́ныя |
Р. |
скара́нага |
скара́най скара́нае |
скара́нага |
скара́ных |
Д. |
скара́наму |
скара́най |
скара́наму |
скара́ным |
В. |
скара́ны (неадуш.) скара́нага (адуш.) |
скара́ную |
скара́нае |
скара́ныя (неадуш.) скара́ных (адуш.) |
Т. |
скара́ным |
скара́най скара́наю |
скара́ным |
скара́нымі |
М. |
скара́ным |
скара́най |
скара́ным |
скара́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
скарапі́сец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
скарапі́сец |
скарапі́сцы |
Р. |
скарапі́сца |
скарапі́сцаў |
Д. |
скарапі́сцу |
скарапі́сцам |
В. |
скарапі́сца |
скарапі́сцаў |
Т. |
скарапі́сцам |
скарапі́сцамі |
М. |
скарапі́сцу |
скарапі́сцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
скарапі́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
скарапі́сны |
скарапі́сная |
скарапі́снае |
скарапі́сныя |
Р. |
скарапі́снага |
скарапі́снай скарапі́снае |
скарапі́снага |
скарапі́сных |
Д. |
скарапі́снаму |
скарапі́снай |
скарапі́снаму |
скарапі́сным |
В. |
скарапі́сны (неадуш.) скарапі́снага (адуш.) |
скарапі́сную |
скарапі́снае |
скарапі́сныя (неадуш.) скарапі́сных (адуш.) |
Т. |
скарапі́сным |
скарапі́снай скарапі́снаю |
скарапі́сным |
скарапі́снымі |
М. |
скарапі́сным |
скарапі́снай |
скарапі́сным |
скарапі́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.