рэмілітарызава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
рэмілітарызу́ю |
рэмілітарызу́ем |
2-я ас. |
рэмілітарызу́еш |
рэмілітарызу́еце |
3-я ас. |
рэмілітарызу́е |
рэмілітарызу́юць |
Прошлы час |
м. |
рэмілітарызава́ў |
рэмілітарызава́лі |
ж. |
рэмілітарызава́ла |
н. |
рэмілітарызава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
рэмілітарызу́й |
рэмілітарызу́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
рэмілітарызава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рэмілітарызацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
рэмілітарызацы́йны |
рэмілітарызацы́йная |
рэмілітарызацы́йнае |
рэмілітарызацы́йныя |
Р. |
рэмілітарызацы́йнага |
рэмілітарызацы́йнай рэмілітарызацы́йнае |
рэмілітарызацы́йнага |
рэмілітарызацы́йных |
Д. |
рэмілітарызацы́йнаму |
рэмілітарызацы́йнай |
рэмілітарызацы́йнаму |
рэмілітарызацы́йным |
В. |
рэмілітарызацы́йны (неадуш.) рэмілітарызацы́йнага (адуш.) |
рэмілітарызацы́йную |
рэмілітарызацы́йнае |
рэмілітарызацы́йныя (неадуш.) рэмілітарызацы́йных (адуш.) |
Т. |
рэмілітарызацы́йным |
рэмілітарызацы́йнай рэмілітарызацы́йнаю |
рэмілітарызацы́йным |
рэмілітарызацы́йнымі |
М. |
рэмілітарызацы́йным |
рэмілітарызацы́йнай |
рэмілітарызацы́йным |
рэмілітарызацы́йных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
рэмілітарыза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
рэмілітарыза́цыя |
Р. |
рэмілітарыза́цыі |
Д. |
рэмілітарыза́цыі |
В. |
рэмілітарыза́цыю |
Т. |
рэмілітарыза́цыяй рэмілітарыза́цыяю |
М. |
рэмілітарыза́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рэмінгто́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
рэмінгто́н |
рэмінгто́ны |
Р. |
рэмінгто́на |
рэмінгто́наў |
Д. |
рэмінгто́ну |
рэмінгто́нам |
В. |
рэмінгто́н |
рэмінгто́ны |
Т. |
рэмінгто́нам |
рэмінгто́намі |
М. |
рэмінгто́не |
рэмінгто́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
рэмінісцэ́нцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
рэмінісцэ́нцыя |
рэмінісцэ́нцыі |
Р. |
рэмінісцэ́нцыі |
рэмінісцэ́нцый |
Д. |
рэмінісцэ́нцыі |
рэмінісцэ́нцыям |
В. |
рэмінісцэ́нцыю |
рэмінісцэ́нцыі |
Т. |
рэмінісцэ́нцыяй рэмінісцэ́нцыяю |
рэмінісцэ́нцыямі |
М. |
рэмінісцэ́нцыі |
рэмінісцэ́нцыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рэмі́сія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
рэмі́сія |
рэмі́сіі |
Р. |
рэмі́сіі |
рэмі́сій |
Д. |
рэмі́сіі |
рэмі́сіям |
В. |
рэмі́сію |
рэмі́сіі |
Т. |
рэмі́сіяй рэмі́сіяю |
рэмі́сіямі |
М. |
рэмі́сіі |
рэмі́сіях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
рэмітава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
рэмітава́нне |
Р. |
рэмітава́ння |
Д. |
рэмітава́нню |
В. |
рэмітава́нне |
Т. |
рэмітава́ннем |
М. |
рэмітава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
рэмітава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
рэмітава́ны |
рэмітава́ная |
рэмітава́нае |
рэмітава́ныя |
Р. |
рэмітава́нага |
рэмітава́най рэмітава́нае |
рэмітава́нага |
рэмітава́ных |
Д. |
рэмітава́наму |
рэмітава́най |
рэмітава́наму |
рэмітава́ным |
В. |
рэмітава́ны (неадуш.) рэмітава́нага (адуш.) |
рэмітава́ную |
рэмітава́нае |
рэмітава́ныя (неадуш.) рэмітава́ных (адуш.) |
Т. |
рэмітава́ным |
рэмітава́най рэмітава́наю |
рэмітава́ным |
рэмітава́нымі |
М. |
рэмітава́ным |
рэмітава́най |
рэмітава́ным |
рэмітава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.