рэмілітарызава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
рэмілітарызу́ю |
рэмілітарызу́ем |
| 2-я ас. |
рэмілітарызу́еш |
рэмілітарызу́еце |
| 3-я ас. |
рэмілітарызу́е |
рэмілітарызу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
рэмілітарызава́ў |
рэмілітарызава́лі |
| ж. |
рэмілітарызава́ла |
| н. |
рэмілітарызава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
рэмілітарызу́й |
рэмілітарызу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
рэмілітарызава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рэмілітарызацы́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэмілітарызацы́йны |
рэмілітарызацы́йная |
рэмілітарызацы́йнае |
рэмілітарызацы́йныя |
| Р. |
рэмілітарызацы́йнага |
рэмілітарызацы́йнай рэмілітарызацы́йнае |
рэмілітарызацы́йнага |
рэмілітарызацы́йных |
| Д. |
рэмілітарызацы́йнаму |
рэмілітарызацы́йнай |
рэмілітарызацы́йнаму |
рэмілітарызацы́йным |
| В. |
рэмілітарызацы́йны (неадуш.) рэмілітарызацы́йнага (адуш.) |
рэмілітарызацы́йную |
рэмілітарызацы́йнае |
рэмілітарызацы́йныя (неадуш.) рэмілітарызацы́йных (адуш.) |
| Т. |
рэмілітарызацы́йным |
рэмілітарызацы́йнай рэмілітарызацы́йнаю |
рэмілітарызацы́йным |
рэмілітарызацы́йнымі |
| М. |
рэмілітарызацы́йным |
рэмілітарызацы́йнай |
рэмілітарызацы́йным |
рэмілітарызацы́йных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
рэмілітарыза́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
рэмілітарыза́цыя |
| Р. |
рэмілітарыза́цыі |
| Д. |
рэмілітарыза́цыі |
| В. |
рэмілітарыза́цыю |
| Т. |
рэмілітарыза́цыяй рэмілітарыза́цыяю |
| М. |
рэмілітарыза́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рэмінгто́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэмінгто́н |
рэмінгто́ны |
| Р. |
рэмінгто́на |
рэмінгто́наў |
| Д. |
рэмінгто́ну |
рэмінгто́нам |
| В. |
рэмінгто́н |
рэмінгто́ны |
| Т. |
рэмінгто́нам |
рэмінгто́намі |
| М. |
рэмінгто́не |
рэмінгто́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
рэмінісцэ́нцыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэмінісцэ́нцыя |
рэмінісцэ́нцыі |
| Р. |
рэмінісцэ́нцыі |
рэмінісцэ́нцый |
| Д. |
рэмінісцэ́нцыі |
рэмінісцэ́нцыям |
| В. |
рэмінісцэ́нцыю |
рэмінісцэ́нцыі |
| Т. |
рэмінісцэ́нцыяй рэмінісцэ́нцыяю |
рэмінісцэ́нцыямі |
| М. |
рэмінісцэ́нцыі |
рэмінісцэ́нцыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рэмі́сія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэмі́сія |
рэмі́сіі |
| Р. |
рэмі́сіі |
рэмі́сій |
| Д. |
рэмі́сіі |
рэмі́сіям |
| В. |
рэмі́сію |
рэмі́сіі |
| Т. |
рэмі́сіяй рэмі́сіяю |
рэмі́сіямі |
| М. |
рэмі́сіі |
рэмі́сіях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
рэмітава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
рэмітава́нне |
| Р. |
рэмітава́ння |
| Д. |
рэмітава́нню |
| В. |
рэмітава́нне |
| Т. |
рэмітава́ннем |
| М. |
рэмітава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
рэмітава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэмітава́ны |
рэмітава́ная |
рэмітава́нае |
рэмітава́ныя |
| Р. |
рэмітава́нага |
рэмітава́най рэмітава́нае |
рэмітава́нага |
рэмітава́ных |
| Д. |
рэмітава́наму |
рэмітава́най |
рэмітава́наму |
рэмітава́ным |
| В. |
рэмітава́ны (неадуш.) рэмітава́нага (адуш.) |
рэмітава́ную |
рэмітава́нае |
рэмітава́ныя (неадуш.) рэмітава́ных (адуш.) |
| Т. |
рэмітава́ным |
рэмітава́най рэмітава́наю |
рэмітава́ным |
рэмітава́нымі |
| М. |
рэмітава́ным |
рэмітава́най |
рэмітава́ным |
рэмітава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.