Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
ея

п’я́ніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’я́ніца п’я́ніцы
Р. п’я́ніцы п’я́ніц
Д. п’я́ніцы п’я́ніцам
В. п’я́ніцу п’я́ніц
Т. п’я́ніцай
п’я́ніцаю		 п’я́ніцамі
М. п’я́ніцы п’я́ніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

п’я́ніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’я́ніца п’я́ніцы
Р. п’я́ніцы п’я́ніц
Д. п’я́ніцу п’я́ніцам
В. п’я́ніцу п’я́ніц
Т. п’я́ніцам п’я́ніцамі
М. п’я́ніцу п’я́ніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

п’яні́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. п’яню́ п’яні́м
2-я ас. п’яні́ш п’яні́це
3-я ас. п’яні́ць п’яня́ць
Прошлы час
м. п’яні́ў п’яні́лі
ж. п’яні́ла
н. п’яні́ла
Загадны лад
2-я ас. п’яні́ п’яні́це

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

п’яні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’яні́чны п’яні́чная п’яні́чнае п’яні́чныя
Р. п’яні́чнага п’яні́чнай
п’яні́чнае		 п’яні́чнага п’яні́чных
Д. п’яні́чнаму п’яні́чнай п’яні́чнаму п’яні́чным
В. п’яні́чны (неадуш.)
п’яні́чнага (адуш.)		 п’яні́чную п’яні́чнае п’яні́чныя (неадуш.)
п’яні́чных (адуш.)
Т. п’яні́чным п’яні́чнай
п’яні́чнаю		 п’яні́чным п’яні́чнымі
М. п’яні́чным п’яні́чнай п’яні́чным п’яні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

п’я́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. п’я́нка п’я́нкі
Р. п’я́нкі п’я́нак
Д. п’я́нцы п’я́нкам
В. п’я́нку п’я́нкі
Т. п’я́нкай
п’я́нкаю		 п’я́нкамі
М. п’я́нцы п’я́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

п’я́нкасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. п’я́нкасць
Р. п’я́нкасці
Д. п’я́нкасці
В. п’я́нкасць
Т. п’я́нкасцю
М. п’я́нкасці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

п’янкі́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’янкі́ п’янка́я п’янко́е п’янкі́я
Р. п’янко́га п’янко́й
п’янко́е		 п’янко́га п’янкі́х
Д. п’янко́му п’янко́й п’янко́му п’янкі́м
В. п’янкі́ (неадуш.)
п’янко́га (адуш.)		 п’янку́ю п’янко́е п’янкі́я (неадуш.)
п’янкі́х (адуш.)
Т. п’янкі́м п’янко́й
п’янко́ю		 п’янкі́м п’янкі́мі
М. п’янкі́м п’янко́й п’янкі́м п’янкі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

п’янліва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
п’янліва п’янлівей -

п’янлі́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. п’янлі́васць
Р. п’янлі́васці
Д. п’янлі́васці
В. п’янлі́васць
Т. п’янлі́васцю
М. п’янлі́васці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

п’янлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’янлі́вы п’янлі́вая п’янлі́вае п’янлі́выя
Р. п’янлі́вага п’янлі́вай
п’янлі́вае		 п’янлі́вага п’янлі́вых
Д. п’янлі́ваму п’янлі́вай п’янлі́ваму п’янлі́вым
В. п’янлі́вы (неадуш.)
п’янлі́вага (адуш.)		 п’янлі́вую п’янлі́вае п’янлі́выя (неадуш.)
п’янлі́вых (адуш.)
Т. п’янлі́вым п’янлі́вай
п’янлі́ваю		 п’янлі́вым п’янлі́вымі
М. п’янлі́вым п’янлі́вай п’янлі́вым п’янлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.