машынабудава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
машынабудава́нне |
| Р. |
машынабудава́ння |
| Д. |
машынабудава́нню |
| В. |
машынабудава́нне |
| Т. |
машынабудава́ннем |
| М. |
машынабудава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
машынабудаўні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
машынабудаўні́к |
машынабудаўнікі́ |
| Р. |
машынабудаўніка́ |
машынабудаўніко́ў |
| Д. |
машынабудаўніку́ |
машынабудаўніка́м |
| В. |
машынабудаўніка́ |
машынабудаўніко́ў |
| Т. |
машынабудаўніко́м |
машынабудаўніка́мі |
| М. |
машынабудаўніку́ |
машынабудаўніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
машынабудаўні́цтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
машынабудаўні́цтва |
| Р. |
машынабудаўні́цтва |
| Д. |
машынабудаўні́цтву |
| В. |
машынабудаўні́цтва |
| Т. |
машынабудаўні́цтвам |
| М. |
машынабудаўні́цтве |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012.
машынабудаўні́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
машынабудаўні́чы |
машынабудаўні́чая |
машынабудаўні́чае |
машынабудаўні́чыя |
| Р. |
машынабудаўні́чага |
машынабудаўні́чай
машынабудаўні́чае |
машынабудаўні́чага |
машынабудаўні́чых |
| Д. |
машынабудаўні́чаму |
машынабудаўні́чай |
машынабудаўні́чаму |
машынабудаўні́чым |
| В. |
машынабудаўні́чы (неадуш.)
машынабудаўні́чага (адуш.) |
машынабудаўні́чую |
машынабудаўні́чае |
машынабудаўні́чыя (неадуш.)
машынабудаўні́чых (адуш.) |
| Т. |
машынабудаўні́чым |
машынабудаўні́чай
машынабудаўні́чаю |
машынабудаўні́чым |
машынабудаўні́чымі |
| М. |
машынабудаўні́чым |
машынабудаўні́чай |
машынабудаўні́чым |
машынабудаўні́чых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
машынавыпрабава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
машынавыпрабава́льнік |
машынавыпрабава́льнікі |
| Р. |
машынавыпрабава́льніка |
машынавыпрабава́льнікаў |
| Д. |
машынавыпрабава́льніку |
машынавыпрабава́льнікам |
| В. |
машынавыпрабава́льніка |
машынавыпрабава́льнікаў |
| Т. |
машынавыпрабава́льнікам |
машынавыпрабава́льнікамі |
| М. |
машынавыпрабава́льніку |
машынавыпрабава́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
машынавыпрабава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
машынавыпрабава́льны |
машынавыпрабава́льная |
машынавыпрабава́льнае |
машынавыпрабава́льныя |
| Р. |
машынавыпрабава́льнага |
машынавыпрабава́льнай
машынавыпрабава́льнае |
машынавыпрабава́льнага |
машынавыпрабава́льных |
| Д. |
машынавыпрабава́льнаму |
машынавыпрабава́льнай |
машынавыпрабава́льнаму |
машынавыпрабава́льным |
| В. |
машынавыпрабава́льны (неадуш.)
машынавыпрабава́льнага (адуш.) |
машынавыпрабава́льную |
машынавыпрабава́льнае |
машынавыпрабава́льныя (неадуш.)
машынавыпрабава́льных (адуш.) |
| Т. |
машынавыпрабава́льным |
машынавыпрабава́льнай
машынавыпрабава́льнаю |
машынавыпрабава́льным |
машынавыпрабава́льнымі |
| М. |
машынавыпрабава́льным |
машынавыпрабава́льнай |
машынавыпрабава́льным |
машынавыпрабава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
машыназна́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
машыназна́вец |
машыназна́ўцы |
| Р. |
машыназна́ўца |
машыназна́ўцаў |
| Д. |
машыназна́ўцу |
машыназна́ўцам |
| В. |
машыназна́ўца |
машыназна́ўцаў |
| Т. |
машыназна́ўцам |
машыназна́ўцамі |
| М. |
машыназна́ўцу |
машыназна́ўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
машыназна́ўства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
машыназна́ўства |
| Р. |
машыназна́ўства |
| Д. |
машыназна́ўству |
| В. |
машыназна́ўства |
| Т. |
машыназна́ўствам |
| М. |
машыназна́ўстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.