Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя

аба́ч

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

аба́чліва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
аба́чліва аба́члівей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

аба́члівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. аба́члівасць
Р. аба́члівасці
Д. аба́члівасці
В. аба́члівасць
Т. аба́члівасцю
М. аба́члівасці

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аба́члівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аба́члівы аба́члівая аба́члівае аба́члівыя
Р. аба́члівага аба́члівай
аба́члівае		 аба́члівага аба́члівых
Д. аба́чліваму аба́члівай аба́чліваму аба́члівым
В. аба́члівы (неадуш.)
аба́члівага (адуш.)		 аба́члівую аба́члівае аба́члівыя (неадуш.)
аба́члівых (адуш.)
Т. аба́члівым аба́члівай
аба́чліваю		 аба́члівым аба́члівымі
М. аба́члівым аба́члівай аба́члівым аба́члівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

аба́чна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
аба́чна - -

Крыніцы: piskunou2012.

аба́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. аба́чнасць
Р. аба́чнасці
Д. аба́чнасці
В. аба́чнасць
Т. аба́чнасцю
М. аба́чнасці

Крыніцы: piskunou2012.

аба́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аба́чны аба́чная аба́чнае аба́чныя
Р. аба́чнага аба́чнай
аба́чнае		 аба́чнага аба́чных
Д. аба́чнаму аба́чнай аба́чнаму аба́чным
В. аба́чны (неадуш.)
аба́чнага (адуш.)		 аба́чную аба́чнае аба́чныя (неадуш.)
аба́чных (адуш.)
Т. аба́чным аба́чнай
аба́чнаю		 аба́чным аба́чнымі
М. аба́чным аба́чнай аба́чным аба́чных

Крыніцы: piskunou2012.

аба́чыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аба́чуся аба́чымся
2-я ас. аба́чышся аба́чыцеся
3-я ас. аба́чыцца аба́чацца
Прошлы час
м. аба́чыўся аба́чыліся
ж. аба́чылася
н. аба́чылася
Загадны лад
2-я ас. аба́чся аба́чцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час аба́чыўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

аба́чыць

‘угледзець каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аба́чу аба́чым
2-я ас. аба́чыш аба́чыце
3-я ас. аба́чыць аба́чаць
Прошлы час
м. аба́чыў аба́чылі
ж. аба́чыла
н. аба́чыла
Загадны лад
2-я ас. аба́ч аба́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час аба́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

абачэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абачэ́нне
Р. абачэ́ння
Д. абачэ́нню
В. абачэ́нне
Т. абачэ́ннем
М. абачэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.