пратаво́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пратаво́чу |
пратаво́цім |
| 2-я ас. |
пратаво́ціш |
пратаво́ціце |
| 3-я ас. |
пратаво́ціць |
пратаво́цяць |
| Прошлы час |
| м. |
пратаво́ціў |
пратаво́цілі |
| ж. |
пратаво́ціла |
| н. |
пратаво́ціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пратаво́ць |
пратаво́цьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пратаво́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пратаво́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пратаво́чаны |
пратаво́чаная |
пратаво́чанае |
пратаво́чаныя |
| Р. |
пратаво́чанага |
пратаво́чанай пратаво́чанае |
пратаво́чанага |
пратаво́чаных |
| Д. |
пратаво́чанаму |
пратаво́чанай |
пратаво́чанаму |
пратаво́чаным |
| В. |
пратаво́чаны (неадуш.) пратаво́чанага (адуш.) |
пратаво́чаную |
пратаво́чанае |
пратаво́чаныя (неадуш.) пратаво́чаных (адуш.) |
| Т. |
пратаво́чаным |
пратаво́чанай пратаво́чанаю |
пратаво́чаным |
пратаво́чанымі |
| М. |
пратаво́чаным |
пратаво́чанай |
пратаво́чаным |
пратаво́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
пратагані́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пратагані́ст |
пратагані́сты |
| Р. |
пратагані́ста |
пратагані́стаў |
| Д. |
пратагані́сту |
пратагані́стам |
| В. |
пратагані́ста |
пратагані́стаў |
| Т. |
пратагані́стам |
пратагані́стамі |
| М. |
пратагані́сце |
пратагані́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
пратагані́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пратагані́стка |
пратагані́сткі |
| Р. |
пратагані́сткі |
пратагані́стак |
| Д. |
пратагані́стцы |
пратагані́сткам |
| В. |
пратагані́стку |
пратагані́стак |
| Т. |
пратагані́сткай пратагані́сткаю |
пратагані́сткамі |
| М. |
пратагані́стцы |
пратагані́стках |
Крыніцы:
piskunou2012.
пратагі́пус
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пратагі́пус |
пратагі́пусы |
| Р. |
пратагі́пуса |
пратагі́пусаў |
| Д. |
пратагі́пусу |
пратагі́пусам |
| В. |
пратагі́пуса |
пратагі́пусаў |
| Т. |
пратагі́пусам |
пратагі́пусамі |
| М. |
пратагі́пусе |
пратагі́пусах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Пратаго́р
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Пратаго́р |
| Р. |
Пратаго́ра |
| Д. |
Пратаго́ру |
| В. |
Пратаго́ра |
| Т. |
Пратаго́рам |
| М. |
Пратаго́ру |
пратадэ́рма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
пратадэ́рма |
| Р. |
пратадэ́рмы |
| Д. |
пратадэ́рме |
| В. |
пратадэ́рму |
| Т. |
пратадэ́рмай пратадэ́рмаю |
| М. |
пратадэ́рме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
пратаза́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пратаза́н |
пратаза́ны |
| Р. |
пратаза́на |
пратаза́наў |
| Д. |
пратаза́ну |
пратаза́нам |
| В. |
пратаза́н |
пратаза́ны |
| Т. |
пратаза́нам |
пратаза́намі |
| М. |
пратаза́не |
пратаза́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.