клініцы́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
клініцы́ст |
клініцы́сты |
| Р. |
клініцы́ста |
клініцы́стаў |
| Д. |
клініцы́сту |
клініцы́стам |
| В. |
клініцы́ста |
клініцы́стаў |
| Т. |
клініцы́стам |
клініцы́стамі |
| М. |
клініцы́сце |
клініцы́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
клініцы́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
клініцы́стка |
клініцы́сткі |
| Р. |
клініцы́сткі |
клініцы́стак |
| Д. |
клініцы́стцы |
клініцы́сткам |
| В. |
клініцы́стку |
клініцы́стак |
| Т. |
клініцы́сткай клініцы́сткаю |
клініцы́сткамі |
| М. |
клініцы́стцы |
клініцы́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
кліні́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| кліні́чна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
кліні́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кліні́чны |
кліні́чная |
кліні́чнае |
кліні́чныя |
| Р. |
кліні́чнага |
кліні́чнай кліні́чнае |
кліні́чнага |
кліні́чных |
| Д. |
кліні́чнаму |
кліні́чнай |
кліні́чнаму |
кліні́чным |
| В. |
кліні́чны (неадуш.) кліні́чнага (адуш.) |
кліні́чную |
кліні́чнае |
кліні́чныя (неадуш.) кліні́чных (адуш.) |
| Т. |
кліні́чным |
кліні́чнай кліні́чнаю |
кліні́чным |
кліні́чнымі |
| М. |
кліні́чным |
кліні́чнай |
кліні́чным |
кліні́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
клі́нкер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
клі́нкер |
| Р. |
клі́нкеру |
| Д. |
клі́нкеру |
| В. |
клі́нкер |
| Т. |
клі́нкерам |
| М. |
клі́нкеры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
клінкерава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
клінкерава́нне |
| Р. |
клінкерава́ння |
| Д. |
клінкерава́нню |
| В. |
клінкерава́нне |
| Т. |
клінкерава́ннем |
| М. |
клінкерава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
клінкерава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
клінкерава́ны |
клінкерава́ная |
клінкерава́нае |
клінкерава́ныя |
| Р. |
клінкерава́нага |
клінкерава́най клінкерава́нае |
клінкерава́нага |
клінкерава́ных |
| Д. |
клінкерава́наму |
клінкерава́най |
клінкерава́наму |
клінкерава́ным |
| В. |
клінкерава́ны (неадуш.) клінкерава́нага (адуш.) |
клінкерава́ную |
клінкерава́нае |
клінкерава́ныя (неадуш.) клінкерава́ных (адуш.) |
| Т. |
клінкерава́ным |
клінкерава́най клінкерава́наю |
клінкерава́ным |
клінкерава́нымі |
| М. |
клінкерава́ным |
клінкерава́най |
клінкерава́ным |
клінкерава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
клінкерава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
клінкерава́ны |
клінкерава́ная |
клінкерава́нае |
клінкерава́ныя |
| Р. |
клінкерава́нага |
клінкерава́най клінкерава́нае |
клінкерава́нага |
клінкерава́ных |
| Д. |
клінкерава́наму |
клінкерава́най |
клінкерава́наму |
клінкерава́ным |
| В. |
клінкерава́ны (неадуш.) клінкерава́нага (адуш.) |
клінкерава́ную |
клінкерава́нае |
клінкерава́ныя (неадуш.) клінкерава́ных (адуш.) |
| Т. |
клінкерава́ным |
клінкерава́най клінкерава́наю |
клінкерава́ным |
клінкерава́нымі |
| М. |
клінкерава́ным |
клінкерава́най |
клінкерава́ным |
клінкерава́ных |
Кароткая форма: клінкерава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.