Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’

мадэрава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мадэру́ю мадэру́ем
2-я ас. мадэру́еш мадэру́еце
3-я ас. мадэру́е мадэру́юць
Прошлы час
м. мадэрава́ў мадэрава́лі
ж. мадэрава́ла
н. мадэрава́ла
Загадны лад
2-я ас. мадэру́й мадэру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мадэру́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

мадэра́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. мадэра́та мадэра́та
Р. мадэра́та мадэра́та
Д. мадэра́та мадэра́та
В. мадэра́та мадэра́та
Т. мадэра́та мадэра́та
М. мадэра́та мадэра́та

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

мадэра́та

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
мадэра́та - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

мадэра́тар

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мадэра́тар мадэра́тары
Р. мадэра́тара мадэра́тараў
Д. мадэра́тару мадэра́тарам
В. мадэра́тар мадэра́тары
Т. мадэра́тарам мадэра́тарамі
М. мадэра́тары мадэра́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

мадэратар

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мадэратар мадэратары
Р. мадэратара мадэратараў
Д. мадэратару мадэратарам
В. мадэратара мадэратараў
Т. мадэратарам мадэратарамі
М. мадэратару мадэратарах

Крыніцы: sbm2012.

мадэра́тарны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мадэра́тарны мадэра́тарная мадэра́тарнае мадэра́тарныя
Р. мадэра́тарнага мадэра́тарнай
мадэра́тарнае		 мадэра́тарнага мадэра́тарных
Д. мадэра́тарнаму мадэра́тарнай мадэра́тарнаму мадэра́тарным
В. мадэра́тарны (неадуш.)
мадэра́тарнага (адуш.)		 мадэра́тарную мадэра́тарнае мадэра́тарныя (неадуш.)
мадэра́тарных (адуш.)
Т. мадэра́тарным мадэра́тарнай
мадэра́тарнаю		 мадэра́тарным мадэра́тарнымі
М. мадэра́тарным мадэра́тарнай мадэра́тарным мадэра́тарных

Крыніцы: piskunou2012.

мадэратарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мадэратарскі мадэратарская мадэратарскае мадэратарскія
Р. мадэратарскага мадэратарскай
мадэратарскае		 мадэратарскага мадэратарскіх
Д. мадэратарскаму мадэратарскай мадэратарскаму мадэратарскім
В. мадэратарскі
мадэратарскага		 мадэратарскую мадэратарскае мадэратарскія
Т. мадэратарскім мадэратарскай
мадэратарскаю		 мадэратарскім мадэратарскімі
М. мадэратарскім мадэратарскай мадэратарскім мадэратарскіх

мадэ́рн

‘сучасны, модны’

прыметнік, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мадэ́рн

‘напрамак у архітэктуры, мастацтве’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мадэ́рн
Р. мадэ́рну
Д. мадэ́рну
В. мадэ́рн
Т. мадэ́рнам
М. мадэ́рне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мадэ́рнавасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. мадэ́рнавасць
Р. мадэ́рнавасці
Д. мадэ́рнавасці
В. мадэ́рнавасць
Т. мадэ́рнавасцю
М. мадэ́рнавасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.