намежава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
намежава́ны |
намежава́ная |
намежава́нае |
намежава́ныя |
| Р. |
намежава́нага |
намежава́най намежава́нае |
намежава́нага |
намежава́ных |
| Д. |
намежава́наму |
намежава́най |
намежава́наму |
намежава́ным |
| В. |
намежава́ны (неадуш.) намежава́нага (адуш.) |
намежава́ную |
намежава́нае |
намежава́ныя (неадуш.) намежава́ных (адуш.) |
| Т. |
намежава́ным |
намежава́най намежава́наю |
намежава́ным |
намежава́нымі |
| М. |
намежава́ным |
намежава́най |
намежава́ным |
намежава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
намежава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
намежава́ны |
намежава́ная |
намежава́нае |
намежава́ныя |
| Р. |
намежава́нага |
намежава́най намежава́нае |
намежава́нага |
намежава́ных |
| Д. |
намежава́наму |
намежава́най |
намежава́наму |
намежава́ным |
| В. |
намежава́ны (неадуш.) намежава́нага (адуш.) |
намежава́ную |
намежава́нае |
намежава́ныя (неадуш.) намежава́ных (адуш.) |
| Т. |
намежава́ным |
намежава́най намежава́наю |
намежава́ным |
намежава́нымі |
| М. |
намежава́ным |
намежава́най |
намежава́ным |
намежава́ных |
Кароткая форма: намежава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
намежава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
намяжу́ю |
намяжу́ем |
| 2-я ас. |
намяжу́еш |
намяжу́еце |
| 3-я ас. |
намяжу́е |
намяжу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
намежава́ў |
намежава́лі |
| ж. |
намежава́ла |
| н. |
намежава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
намяжу́й |
намяжу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
намежава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Наме́йкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Наме́йкі |
| Р. |
Наме́ек Наме́йкаў |
| Д. |
Наме́йкам |
| В. |
Наме́йкі |
| Т. |
Наме́йкамі |
| М. |
Наме́йках |
наменава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
намяну́юся |
намяну́емся |
| 2-я ас. |
намяну́ешся |
намяну́ецеся |
| 3-я ас. |
намяну́ецца |
намяну́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
наменава́ўся |
наменава́ліся |
| ж. |
наменава́лася |
| н. |
наменава́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
намяну́йся |
намяну́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наменава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
наменава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
намяну́ю |
намяну́ем |
| 2-я ас. |
намяну́еш |
намяну́еце |
| 3-я ас. |
намяну́е |
намяну́юць |
| Прошлы час |
| м. |
наменава́ў |
наменава́лі |
| ж. |
наменава́ла |
| н. |
наменава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
намяну́й |
намяну́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наменава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
наме́ненне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наме́ненне |
наме́ненні |
| Р. |
наме́нення |
наме́ненняў |
| Д. |
наме́ненню |
наме́ненням |
| В. |
наме́ненне |
наме́ненні |
| Т. |
наме́неннем |
наме́неннямі |
| М. |
наме́ненні |
наме́неннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
наме́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наме́нены |
наме́неная |
наме́ненае |
наме́неныя |
| Р. |
наме́ненага |
наме́ненай наме́ненае |
наме́ненага |
наме́неных |
| Д. |
наме́ненаму |
наме́ненай |
наме́ненаму |
наме́неным |
| В. |
наме́нены (неадуш.) наме́ненага (адуш.) |
наме́неную |
наме́ненае |
наме́неныя (неадуш.) наме́неных (адуш.) |
| Т. |
наме́неным |
наме́ненай наме́ненаю |
наме́неным |
наме́ненымі |
| М. |
наме́неным |
наме́ненай |
наме́неным |
наме́неных |
Крыніцы:
piskunou2012.
на́менка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
на́менка |
на́менкі |
| Р. |
на́менкі |
на́менак |
| Д. |
на́менцы |
на́менкам |
| В. |
на́менку |
на́менкі |
| Т. |
на́менкай на́менкаю |
на́менкамі |
| М. |
на́менцы |
на́менках |
Крыніцы:
piskunou2012.