шчапа́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шчапа́ны |
шчапа́ная |
шчапа́нае |
шчапа́ныя |
| Р. |
шчапа́нага |
шчапа́най шчапа́нае |
шчапа́нага |
шчапа́ных |
| Д. |
шчапа́наму |
шчапа́най |
шчапа́наму |
шчапа́ным |
| В. |
шчапа́ны (неадуш.) шчапа́нага (адуш.) |
шчапа́ную |
шчапа́нае |
шчапа́ныя (неадуш.) шчапа́ных (адуш.) |
| Т. |
шчапа́ным |
шчапа́най шчапа́наю |
шчапа́ным |
шчапа́нымі |
| М. |
шчапа́ным |
шчапа́най |
шчапа́ным |
шчапа́ных |
Кароткая форма: шчапа́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
шчапа́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
шчапа́ецца |
шчапа́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
шчапа́ўся |
шчапа́ліся |
| ж. |
шчапа́лася |
| н. |
шчапа́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
шчапа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шчапа́ю |
шчапа́ем |
| 2-я ас. |
шчапа́еш |
шчапа́еце |
| 3-я ас. |
шчапа́е |
шчапа́юць |
| Прошлы час |
| м. |
шчапа́ў |
шчапа́лі |
| ж. |
шчапа́ла |
| н. |
шчапа́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
шчапа́й |
шчапа́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
шчапа́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Шчапе́рня
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Шчапе́рня |
| Р. |
Шчапе́рні |
| Д. |
Шчапе́рні |
| В. |
Шчапе́рню |
| Т. |
Шчапе́рняй Шчапе́рняю |
| М. |
Шчапе́рні |
шчапле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
шчапле́нне |
| Р. |
шчапле́ння |
| Д. |
шчапле́нню |
| В. |
шчапле́нне |
| Т. |
шчапле́ннем |
| М. |
шчапле́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
шчапля́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
шчапля́нне |
| Р. |
шчапля́ння |
| Д. |
шчапля́нню |
| В. |
шчапля́нне |
| Т. |
шчапля́ннем |
| М. |
шчапля́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
шчапля́ць
‘рабіць прышчэпку чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
шчапля́ю |
шчапля́ем |
| 2-я ас. |
шчапля́еш |
шчапля́еце |
| 3-я ас. |
шчапля́е |
шчапля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
шчапля́ў |
шчапля́лі |
| ж. |
шчапля́ла |
| н. |
шчапля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
шчапля́й |
шчапля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
шчапля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Шча́ра
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Шча́ра |
| Р. |
Шча́ры |
| Д. |
Шча́ры |
| В. |
Шча́ру |
| Т. |
Шча́рай Шча́раю |
| М. |
Шча́ры |
Шчарачы́ха
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Шчарачы́ха |
| Р. |
Шчарачы́хі |
| Д. |
Шчарачы́се |
| В. |
Шчарачы́ху |
| Т. |
Шчарачы́хай Шчарачы́хаю |
| М. |
Шчарачы́се |
Шчарбаві́чы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Шчарбаві́чы |
| Р. |
Шчарбаві́ч Шчарбаві́чаў |
| Д. |
Шчарбаві́чам |
| В. |
Шчарбаві́чы |
| Т. |
Шчарбаві́чамі |
| М. |
Шчарбаві́чах |