лажы́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
лажу́ся |
лажы́мся |
2-я ас. |
лажы́шся |
лажыце́ся |
3-я ас. |
лажы́цца |
лажа́цца |
Прошлы час |
м. |
лажы́ўся |
лажы́ліся |
ж. |
лажы́лася |
н. |
лажы́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
лажы́ся |
лажы́цеся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
лажы́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
лажу́ |
ло́жым |
2-я ас. |
ло́жыш |
ло́жыце |
3-я ас. |
ло́жыць |
ло́жаць |
Прошлы час |
м. |
лажы́ў |
лажы́лі |
ж. |
лажы́ла |
н. |
лажы́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
лажы́ |
лажы́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ло́жачы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
лажэ́чнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
лажэ́чнік |
лажэ́чнікі |
Р. |
лажэ́чніка |
лажэ́чнікаў |
Д. |
лажэ́чніку |
лажэ́чнікам |
В. |
лажэ́чнік |
лажэ́чнікі |
Т. |
лажэ́чнікам |
лажэ́чнікамі |
М. |
лажэ́чніку |
лажэ́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
ла́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ла́з |
ла́зы |
Р. |
ла́за |
ла́заў |
Д. |
ла́зу |
ла́зам |
В. |
ла́з |
ла́зы |
Т. |
ла́зам |
ла́замі |
М. |
ла́зе |
ла́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
лаза́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
лаза́ |
Р. |
лазы́ |
Д. |
лазе́ |
В. |
лазу́ |
Т. |
лазо́й лазо́ю |
М. |
лазе́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Лазава́тка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Лазава́тка |
Р. |
Лазава́ткі |
Д. |
Лазава́тцы |
В. |
Лазава́тку |
Т. |
Лазава́ткай Лазава́ткаю |
М. |
Лазава́тцы |
Лазаве́ц
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Лазаве́ц |
Р. |
Лазаўца́ |
Д. |
Лазаўцу́ |
В. |
Лазаве́ц |
Т. |
Лазаўцо́м |
М. |
Лазаўцы́ |
лазаві́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
лазаві́к |
лазавікі́ |
Р. |
лазавіка́ |
лазавіко́ў |
Д. |
лазавіку́ |
лазавіка́м |
В. |
лазаві́к |
лазавікі́ |
Т. |
лазавіко́м |
лазавіка́мі |
М. |
лазавіку́ |
лазавіка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Лазаві́чы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Лазаві́чы |
Р. |
Лазаві́ч Лазаві́чаў |
Д. |
Лазаві́чам |
В. |
Лазаві́чы |
Т. |
Лазаві́чамі |
М. |
Лазаві́чах |
Лазавы́я
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
Лазавы́я |
Р. |
Лазавы́х |
Д. |
Лазавы́м |
В. |
Лазавы́я |
Т. |
Лазавы́мі |
М. |
Лазавы́х |