фрапі́раваць
‘непрыемна здзівіць (здзіўляць), ашаламіць (ашаламляць) каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
фрапі́рую |
фрапі́руем |
| 2-я ас. |
фрапі́руеш |
фрапі́руеце |
| 3-я ас. |
фрапі́руе |
фрапі́руюць |
| Прошлы час |
| м. |
фрапі́раваў |
фрапі́равалі |
| ж. |
фрапі́равала |
| н. |
фрапі́равала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
фрапі́руй |
фрапі́руйце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
фрапі́раваўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
фра́трыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фра́трыя |
фра́трыі |
| Р. |
фра́трыі |
фра́трый |
| Д. |
фра́трыі |
фра́трыям |
| В. |
фра́трыю |
фра́трыі |
| Т. |
фра́трыяй фра́трыяю |
фра́трыямі |
| М. |
фра́трыі |
фра́трыях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
фра́у
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фра́у |
фра́у |
| Р. |
фра́у |
фра́у |
| Д. |
фра́у |
фра́у |
| В. |
фра́у |
фра́у |
| Т. |
фра́у |
фра́у |
| М. |
фра́у |
фра́у |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
фраўнго́фераў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фраўнго́фераў |
фраўнго́ферава |
фраўнго́ферава |
фраўнго́феравы |
| Р. |
фраўнго́феравага |
фраўнго́феравай фраўнго́феравае |
фраўнго́феравага |
фраўнго́феравых |
| Д. |
фраўнго́фераваму |
фраўнго́феравай |
фраўнго́фераваму |
фраўнго́феравым |
| В. |
фраўнго́фераў (неадуш.) фраўнго́феравага (адуш.) |
фраўнго́фераву |
фраўнго́ферава |
фраўнго́феравы (неадуш.) фраўнго́феравых (адуш.) |
| Т. |
фраўнго́феравым |
фраўнго́феравай фраўнго́фераваю |
фраўнго́феравым |
фраўнго́феравымі |
| М. |
фраўнго́феравым |
фраўнго́феравай |
фраўнго́феравым |
фраўнго́феравых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
фра́хт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
фра́хт |
| Р. |
фра́хту |
| Д. |
фра́хту |
| В. |
фра́хт |
| Т. |
фра́хтам |
| М. |
фра́хце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
фрахтава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фрахтава́льнік |
фрахтава́льнікі |
| Р. |
фрахтава́льніка |
фрахтава́льнікаў |
| Д. |
фрахтава́льніку |
фрахтава́льнікам |
| В. |
фрахтава́льніка |
фрахтава́льнікаў |
| Т. |
фрахтава́льнікам |
фрахтава́льнікамі |
| М. |
фрахтава́льніку |
фрахтава́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
фрахтава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
фрахтава́нне |
| Р. |
фрахтава́ння |
| Д. |
фрахтава́нню |
| В. |
фрахтава́нне |
| Т. |
фрахтава́ннем |
| М. |
фрахтава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.