ветравы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ветравы́ |
ветрава́я |
ветраво́е |
ветравы́я |
| Р. |
ветраво́га |
ветраво́й ветраво́е |
ветраво́га |
ветравы́х |
| Д. |
ветраво́му |
ветраво́й |
ветраво́му |
ветравы́м |
| В. |
ветравы́ (неадуш.) |
ветраву́ю |
ветраво́е |
ветравы́я (неадуш.) |
| Т. |
ветравы́м |
ветраво́й ветраво́ю |
ветравы́м |
ветравы́мі |
| М. |
ветравы́м |
ветраво́й |
ветравы́м |
ветравы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ветраго́н
‘легкадумны, пусты чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ветраго́н |
ветраго́ны |
| Р. |
ветраго́на |
ветраго́наў |
| Д. |
ветраго́ну |
ветраго́нам |
| В. |
ветраго́на |
ветраго́наў |
| Т. |
ветраго́нам |
ветраго́намі |
| М. |
ветраго́не |
ветраго́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ветраго́н
‘прыстасаванне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ветраго́н |
ветраго́ны |
| Р. |
ветраго́на |
ветраго́наў |
| Д. |
ветраго́ну |
ветраго́нам |
| В. |
ветраго́н |
ветраго́ны |
| Т. |
ветраго́нам |
ветраго́намі |
| М. |
ветраго́не |
ветраго́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ветраго́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ветраго́нка |
ветраго́нкі |
| Р. |
ветраго́нкі |
ветраго́нак |
| Д. |
ветраго́нцы |
ветраго́нкам |
| В. |
ветраго́нку |
ветраго́нак |
| Т. |
ветраго́нкай ветраго́нкаю |
ветраго́нкамі |
| М. |
ветраго́нцы |
ветраго́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ветраго́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ветраго́ннік |
ветраго́ннікі |
| Р. |
ветраго́нніка |
ветраго́ннікаў |
| Д. |
ветраго́нніку |
ветраго́ннікам |
| В. |
ветраго́нніка |
ветраго́ннікаў |
| Т. |
ветраго́ннікам |
ветраго́ннікамі |
| М. |
ветраго́нніку |
ветраго́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ветраго́ннік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ветраго́ннік |
ветраго́ннікі |
| Р. |
ветраго́нніка |
ветраго́ннікаў |
| Д. |
ветраго́нніку |
ветраго́ннікам |
| В. |
ветраго́ннік |
ветраго́ннікі |
| Т. |
ветраго́ннікам |
ветраго́ннікамі |
| М. |
ветраго́нніку |
ветраго́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ветраго́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ветраго́нніца |
ветраго́нніцы |
| Р. |
ветраго́нніцы |
ветраго́нніц |
| Д. |
ветраго́нніцы |
ветраго́нніцам |
| В. |
ветраго́нніцу |
ветраго́нніц |
| Т. |
ветраго́нніцай ветраго́нніцаю |
ветраго́нніцамі |
| М. |
ветраго́нніцы |
ветраго́нніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
ветраго́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ветраго́нны |
ветраго́нная |
ветраго́ннае |
ветраго́нныя |
| Р. |
ветраго́ннага |
ветраго́ннай ветраго́ннае |
ветраго́ннага |
ветраго́нных |
| Д. |
ветраго́ннаму |
ветраго́ннай |
ветраго́ннаму |
ветраго́нным |
| В. |
ветраго́нны (неадуш.) ветраго́ннага (адуш.) |
ветраго́нную |
ветраго́ннае |
ветраго́нныя (неадуш.) ветраго́нных (адуш.) |
| Т. |
ветраго́нным |
ветраго́ннай ветраго́ннаю |
ветраго́нным |
ветраго́ннымі |
| М. |
ветраго́нным |
ветраго́ннай |
ветраго́нным |
ветраго́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
ветраго́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
ветраго́нства |
| Р. |
ветраго́нства |
| Д. |
ветраго́нству |
| В. |
ветраго́нства |
| Т. |
ветраго́нствам |
| М. |
ветраго́нстве |
Крыніцы:
piskunou2012.