ветраго́н

‘легкадумны, пусты чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ветраго́н ветраго́ны
Р. ветраго́на ветраго́наў
Д. ветраго́ну ветраго́нам
В. ветраго́на ветраго́наў
Т. ветраго́нам ветраго́намі
М. ветраго́не ветраго́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)