мартэнсі́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мартэнсі́тны |
мартэнсі́тная |
мартэнсі́тнае |
мартэнсі́тныя |
| Р. |
мартэнсі́тнага |
мартэнсі́тнай мартэнсі́тнае |
мартэнсі́тнага |
мартэнсі́тных |
| Д. |
мартэнсі́тнаму |
мартэнсі́тнай |
мартэнсі́тнаму |
мартэнсі́тным |
| В. |
мартэнсі́тны (неадуш.) мартэнсі́тнага (адуш.) |
мартэнсі́тную |
мартэнсі́тнае |
мартэнсі́тныя (неадуш.) мартэнсі́тных (адуш.) |
| Т. |
мартэнсі́тным |
мартэнсі́тнай мартэнсі́тнаю |
мартэнсі́тным |
мартэнсі́тнымі |
| М. |
мартэнсі́тным |
мартэнсі́тнай |
мартэнсі́тным |
мартэнсі́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
мартэ́ншчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мартэ́ншчык |
мартэ́ншчыкі |
| Р. |
мартэ́ншчыка |
мартэ́ншчыкаў |
| Д. |
мартэ́ншчыку |
мартэ́ншчыкам |
| В. |
мартэ́ншчыка |
мартэ́ншчыкаў |
| Т. |
мартэ́ншчыкам |
мартэ́ншчыкамі |
| М. |
мартэ́ншчыку |
мартэ́ншчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
мару́да
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мару́да |
мару́ды |
| Р. |
мару́ды |
мару́д |
| Д. |
мару́дзе |
мару́дам |
| В. |
мару́ду |
мару́д |
| Т. |
мару́дай мару́даю |
мару́дамі |
| М. |
мару́дзе |
мару́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мару́да
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мару́да |
мару́ды |
| Р. |
мару́ды |
мару́д |
| Д. |
мару́ду |
мару́дам |
| В. |
мару́ду |
мару́д |
| Т. |
мару́дам |
мару́дамі |
| М. |
мару́дзе |
мару́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мару́джанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мару́джанне |
| Р. |
мару́джання |
| Д. |
мару́джанню |
| В. |
мару́джанне |
| Т. |
мару́джаннем |
| М. |
мару́джанні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
мару́дзіць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
мару́джу |
мару́дзім |
| 2-я ас. |
мару́дзіш |
мару́дзіце |
| 3-я ас. |
мару́дзіць |
мару́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
мару́дзіў |
мару́дзілі |
| ж. |
мару́дзіла |
| н. |
мару́дзіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
мару́дзь |
мару́дзьце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
мару́дзячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мару́дліва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| мару́дліва |
мару́длівей |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
мару́длівасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
мару́длівасць |
| Р. |
мару́длівасці |
| Д. |
мару́длівасці |
| В. |
мару́длівасць |
| Т. |
мару́длівасцю |
| М. |
мару́длівасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мару́длівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мару́длівы |
мару́длівая |
мару́длівае |
мару́длівыя |
| Р. |
мару́длівага |
мару́длівай мару́длівае |
мару́длівага |
мару́длівых |
| Д. |
мару́дліваму |
мару́длівай |
мару́дліваму |
мару́длівым |
| В. |
мару́длівы (неадуш.) мару́длівага (адуш.) |
мару́длівую |
мару́длівае |
мару́длівыя (неадуш.) мару́длівых (адуш.) |
| Т. |
мару́длівым |
мару́длівай мару́дліваю |
мару́длівым |
мару́длівымі |
| М. |
мару́длівым |
мару́длівай |
мару́длівым |
мару́длівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
мару́дна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| мару́дна |
мару́дней |
наймару́дней |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.