Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’

веснава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вясну́ю вясну́ем
2-я ас. вясну́еш вясну́еце
3-я ас. вясну́е вясну́юць
Прошлы час
м. веснава́ў веснава́лі
ж. веснава́ла
н. веснава́ла
Загадны лад
2-я ас. вясну́й вясну́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вясну́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

веснаве́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. веснаве́й веснаве́і
Р. веснаве́ю веснаве́яў
Д. веснаве́ю веснаве́ям
В. веснаве́й веснаве́і
Т. веснаве́ем веснаве́ямі
М. веснаве́і веснаве́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

веснаве́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веснаве́йны веснаве́йная веснаве́йнае веснаве́йныя
Р. веснаве́йнага веснаве́йнай
веснаве́йнае		 веснаве́йнага веснаве́йных
Д. веснаве́йнаму веснаве́йнай веснаве́йнаму веснаве́йным
В. веснаве́йны (неадуш.)
веснаве́йнага (адуш.)		 веснаве́йную веснаве́йнае веснаве́йныя (неадуш.)
веснаве́йных (адуш.)
Т. веснаве́йным веснаве́йнай
веснаве́йнаю		 веснаве́йным веснаве́йнымі
М. веснаве́йным веснаве́йнай веснаве́йным веснаве́йных

Крыніцы: piskunou2012.

веснавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веснавы́ веснава́я веснаво́е веснавы́я
Р. веснаво́га веснаво́й
веснаво́е		 веснаво́га веснавы́х
Д. веснаво́му веснаво́й веснаво́му веснавы́м
В. веснавы́ (неадуш.)
веснаво́га (адуш.)		 веснаву́ю веснаво́е веснавы́я (неадуш.)
веснавы́х (адуш.)
Т. веснавы́м веснаво́й
веснаво́ю		 веснавы́м веснавы́мі
М. веснавы́м веснаво́й веснавы́м веснавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веснахо́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. веснахо́д веснахо́ды
Р. веснахо́ду веснахо́даў
Д. веснахо́ду веснахо́дам
В. веснахо́д веснахо́ды
Т. веснахо́дам веснахо́дамі
М. веснахо́дзе веснахо́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ве́сні

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́сні ве́сняя ве́сняе ве́снія
Р. ве́сняга ве́сняй
ве́сняе		 ве́сняга ве́сніх
Д. ве́сняму ве́сняй ве́сняму ве́снім
В. ве́сні (неадуш.)
ве́сняга (адуш.)		 ве́снюю ве́сняе ве́снія (неадуш.)
ве́сніх (адуш.)
Т. ве́снім ве́сняй
ве́сняю		 ве́снім ве́снімі
М. ве́снім ве́сняй ве́снім ве́сніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

ве́снік

‘істота’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́снік ве́снікі
Р. ве́сніка ве́снікаў
Д. ве́сніку ве́снікам
В. ве́сніка ве́снікаў
Т. ве́снікам ве́снікамі
М. ве́сніку ве́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

ве́снік

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́снік ве́снікі
Р. ве́сніка ве́снікаў
Д. ве́сніку ве́снікам
В. ве́снік ве́снікі
Т. ве́снікам ве́снікамі
М. ве́сніку ве́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Ве́снік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ве́снік
Р. Ве́сніка
Д. Ве́сніку
В. Ве́снік
Т. Ве́снікам
М. Ве́сніку

Весніно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Весніно́
Р. Весніна́
Д. Весніну́
В. Весніно́
Т. Весніно́м
М. Весніне́