вершатво́рчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вершатво́рчы |
вершатво́рчая |
вершатво́рчае |
вершатво́рчыя |
| Р. |
вершатво́рчага |
вершатво́рчай вершатво́рчае |
вершатво́рчага |
вершатво́рчых |
| Д. |
вершатво́рчаму |
вершатво́рчай |
вершатво́рчаму |
вершатво́рчым |
| В. |
вершатво́рчы (неадуш.) вершатво́рчага (адуш.) |
вершатво́рчую |
вершатво́рчае |
вершатво́рчыя (неадуш.) вершатво́рчых (адуш.) |
| Т. |
вершатво́рчым |
вершатво́рчай вершатво́рчаю |
вершатво́рчым |
вершатво́рчымі |
| М. |
вершатво́рчым |
вершатво́рчай |
вершатво́рчым |
вершатво́рчых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
вершкава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
вершкава́нне |
| Р. |
вершкава́ння |
| Д. |
вершкава́нню |
| В. |
вершкава́нне |
| Т. |
вершкава́ннем |
| М. |
вершкава́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
ве́ршнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ве́ршнік |
ве́ршнікі |
| Р. |
ве́ршніка |
ве́ршнікаў |
| Д. |
ве́ршніку |
ве́ршнікам |
| В. |
ве́ршніка |
ве́ршнікаў |
| Т. |
ве́ршнікам |
ве́ршнікамі |
| М. |
ве́ршніку |
ве́ршніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ве́ршніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ве́ршніца |
ве́ршніцы |
| Р. |
ве́ршніцы |
ве́ршніц |
| Д. |
ве́ршніцы |
ве́ршніцам |
| В. |
ве́ршніцу |
ве́ршніц |
| Т. |
ве́ршніцай ве́ршніцаю |
ве́ршніцамі |
| М. |
ве́ршніцы |
ве́ршніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
ве́ршык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ве́ршык |
ве́ршыкі |
| Р. |
ве́ршыка |
ве́ршыкаў |
| Д. |
ве́ршыку |
ве́ршыкам |
| В. |
ве́ршык |
ве́ршыкі |
| Т. |
ве́ршыкам |
ве́ршыкамі |
| М. |
ве́ршыку |
ве́ршыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
ве́ршыць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ве́ршу |
ве́ршым |
| 2-я ас. |
ве́ршыш |
ве́ршыце |
| 3-я ас. |
ве́ршыць |
ве́ршаць |
| Прошлы час |
| м. |
ве́ршыў |
ве́ршылі |
| ж. |
ве́ршыла |
| н. |
ве́ршыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ве́ршы |
ве́ршыце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ве́ршачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
верыдава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
верыду́ю |
верыду́ем |
| 2-я ас. |
верыду́еш |
верыду́еце |
| 3-я ас. |
верыду́е |
верыду́юць |
| Прошлы час |
| м. |
верыдава́ў |
верыдава́лі |
| ж. |
верыдава́ла |
| н. |
верыдава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
верыду́й |
верыду́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
верыду́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
веры́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
веры́зм |
| Р. |
веры́зму |
| Д. |
веры́зму |
| В. |
веры́зм |
| Т. |
веры́змам |
| М. |
веры́зме |
Крыніцы:
piskunou2012.
Ве́рына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Ве́рына |
| Р. |
Ве́рына |
| Д. |
Ве́рыну |
| В. |
Ве́рына |
| Т. |
Ве́рынам |
| М. |
Ве́рыне |
верыфікава́насць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
верыфікава́насць |
| Р. |
верыфікава́насці |
| Д. |
верыфікава́насці |
| В. |
верыфікава́насць |
| Т. |
верыфікава́насцю |
| М. |
верыфікава́насці |
Крыніцы:
piskunou2012.