Verbum

анлайнавы слоўнік

цямні́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

цямні́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	цямні́чны	цямні́чная	цямні́чнае	цямні́чныя
Р.	цямні́чнага	цямні́чнай цямні́чнае	цямні́чнага	цямні́чных
Д.	цямні́чнаму	цямні́чнай	цямні́чнаму	цямні́чным
В.	цямні́чны (неадуш.) цямні́чнага (адуш.)	цямні́чную	цямні́чнае	цямні́чныя (неадуш.) цямні́чных (адуш.)
Т.	цямні́чным	цямні́чнай цямні́чнаю	цямні́чным	цямні́чнымі
М.	цямні́чным	цямні́чнай	цямні́чным	цямні́чных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

цямно́

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
цямно́	цямне́й	-

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

цямно́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

цямно́тна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
цямно́тна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

цямно́тны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	цямно́тны	цямно́тная	цямно́тнае	цямно́тныя
Р.	цямно́тнага	цямно́тнай цямно́тнае	цямно́тнага	цямно́тных
Д.	цямно́тнаму	цямно́тнай	цямно́тнаму	цямно́тным
В.	цямно́тны (неадуш.) цямно́тнага (адуш.)	цямно́тную	цямно́тнае	цямно́тныя (неадуш.) цямно́тных (адуш.)
Т.	цямно́тным	цямно́тнай цямно́тнаю	цямно́тным	цямно́тнымі
М.	цямно́тным	цямно́тнай	цямно́тным	цямно́тных

Крыніцы: piskunou2012.

цямно́цце

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ця́мны

прыметнік, якасны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Цямны́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

цямню́сенька

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
цямню́сенька	-	-

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.