пшы́кнуць
‘прашыпець на каго-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пшы́кну |
пшы́кнем |
| 2-я ас. |
пшы́кнеш |
пшы́кнеце |
| 3-я ас. |
пшы́кне |
пшы́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пшы́кнуў |
пшы́кнулі |
| ж. |
пшы́кнула |
| н. |
пшы́кнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пшы́кні |
пшы́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пшы́кнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
пшэ́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пшэ́к |
пшэ́кі |
| Р. |
пшэ́ка |
пшэ́каў |
| Д. |
пшэ́ку |
пшэ́кам |
| В. |
пшэ́ка |
пшэ́каў |
| Т. |
пшэ́кам |
пшэ́камі |
| М. |
пшэ́ку |
пшэ́ках |
Крыніцы:
piskunou2012.