глумі́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
глумлю́ |
глу́мім |
2-я ас. |
глу́міш |
глу́міце |
3-я ас. |
глу́міць |
глу́мяць |
Прошлы час |
м. |
глумі́ў |
глумі́лі |
ж. |
глумі́ла |
н. |
глумі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
глумі́ |
глумі́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
глу́мячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
глумле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
глумле́нне |
глумле́нні |
Р. |
глумле́ння |
глумле́нняў |
Д. |
глумле́нню |
глумле́нням |
В. |
глумле́нне |
глумле́нні |
Т. |
глумле́ннем |
глумле́ннямі |
М. |
глумле́нні |
глумле́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
глумлі́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
глумлі́васць |
Р. |
глумлі́васці |
Д. |
глумлі́васці |
В. |
глумлі́васць |
Т. |
глумлі́васцю |
М. |
глумлі́васці |
Крыніцы:
piskunou2012.
глу́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
глу́мнік |
глу́мнікі |
Р. |
глу́мніка |
глу́мнікаў |
Д. |
глу́мніку |
глу́мнікам |
В. |
глу́мніка |
глу́мнікаў |
Т. |
глу́мнікам |
глу́мнікамі |
М. |
глу́мніку |
глу́мніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
глу́мніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
глу́мніца |
глу́мніцы |
Р. |
глу́мніцы |
глу́мніц |
Д. |
глу́мніцы |
глу́мніцам |
В. |
глу́мніцу |
глу́мніц |
Т. |
глу́мніцай глу́мніцаю |
глу́мніцамі |
М. |
глу́мніцы |
глу́мніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
глупава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
глупу́ю |
глупу́ем |
2-я ас. |
глупу́еш |
глупу́еце |
3-я ас. |
глупу́е |
глупу́юць |
Прошлы час |
м. |
глупава́ў |
глупава́лі |
ж. |
глупава́ла |
н. |
глупава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
глупу́й |
глупу́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
глупу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.