назо́йлівы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
назо́йлівы |
назо́йлівая |
назо́йлівае |
назо́йлівыя |
| Р. |
назо́йлівага |
назо́йлівай назо́йлівае |
назо́йлівага |
назо́йлівых |
| Д. |
назо́йліваму |
назо́йлівай |
назо́йліваму |
назо́йлівым |
| В. |
назо́йлівы (неадуш.) назо́йлівага (адуш.) |
назо́йлівую |
назо́йлівае |
назо́йлівыя (неадуш.) назо́йлівых (адуш.) |
| Т. |
назо́йлівым |
назо́йлівай назо́йліваю |
назо́йлівым |
назо́йлівымі |
| М. |
назо́йлівым |
назо́йлівай |
назо́йлівым |
назо́йлівых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
назо́ла
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
назо́ла |
назо́лы |
| Р. |
назо́лы |
назо́л |
| Д. |
назо́ле |
назо́лам |
| В. |
назо́лу |
назо́л |
| Т. |
назо́лай назо́лаю |
назо́ламі |
| М. |
назо́ле |
назо́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
назо́ла
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
назо́ла |
назо́лы |
| Р. |
назо́лы |
назо́л |
| Д. |
назо́лу |
назо́лам |
| В. |
назо́лу |
назо́л |
| Т. |
назо́лам |
назо́ламі |
| М. |
назо́ле |
назо́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
назо́ла
‘дакука’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
назо́ла |
| Р. |
назо́лы |
| Д. |
назо́ле |
| В. |
назо́лу |
| Т. |
назо́лай назо́лаю |
| М. |
назо́ле |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
назо́ліць
‘назаляць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
назо́лю |
назо́лім |
| 2-я ас. |
назо́ліш |
назо́ліце |
| 3-я ас. |
назо́ліць |
назо́ляць |
| Прошлы час |
| м. |
назо́ліў |
назо́лілі |
| ж. |
назо́ліла |
| н. |
назо́ліла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
назо́ль |
назо́льце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
назо́лячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
назо́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
назо́льнасць |
| Р. |
назо́льнасці |
| Д. |
назо́льнасці |
| В. |
назо́льнасць |
| Т. |
назо́льнасцю |
| М. |
назо́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
назо́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
назо́льны |
назо́льная |
назо́льнае |
назо́льныя |
| Р. |
назо́льнага |
назо́льнай назо́льнае |
назо́льнага |
назо́льных |
| Д. |
назо́льнаму |
назо́льнай |
назо́льнаму |
назо́льным |
| В. |
назо́льны (неадуш.) назо́льнага (адуш.) |
назо́льную |
назо́льнае |
назо́льныя (неадуш.) назо́льных (адуш.) |
| Т. |
назо́льным |
назо́льнай назо́льнаю |
назо́льным |
назо́льнымі |
| М. |
назо́льным |
назо́льнай |
назо́льным |
назо́льных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
назо́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
назо́р |
| Р. |
назо́ру |
| Д. |
назо́ру |
| В. |
назо́р |
| Т. |
назо́рам |
| М. |
назо́ры |
Крыніцы:
piskunou2012.