Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя

абмілава́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмілава́ны абмілава́ная абмілава́нае абмілава́ныя
Р. абмілава́нага абмілава́най
абмілава́нае		 абмілава́нага абмілава́ных
Д. абмілава́наму абмілава́най абмілава́наму абмілава́ным
В. абмілава́ны (неадуш.)
абмілава́нага (адуш.)		 абмілава́ную абмілава́нае абмілава́ныя (неадуш.)
абмілава́ных (адуш.)
Т. абмілава́ным абмілава́най
абмілава́наю		 абмілава́ным абмілава́нымі
М. абмілава́ным абмілава́най абмілава́ным абмілава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

абмілава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмілава́ны абмілава́ная абмілава́нае абмілава́ныя
Р. абмілава́нага абмілава́най
абмілава́нае		 абмілава́нага абмілава́ных
Д. абмілава́наму абмілава́най абмілава́наму абмілава́ным
В. абмілава́ны (неадуш.)
абмілава́нага (адуш.)		 абмілава́ную абмілава́нае абмілава́ныя (неадуш.)
абмілава́ных (адуш.)
Т. абмілава́ным абмілава́най
абмілава́наю		 абмілава́ным абмілава́нымі
М. абмілава́ным абмілава́най абмілава́ным абмілава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

абмілава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абмілу́ю абмілу́ем
2-я ас. абмілу́еш абмілу́еце
3-я ас. абмілу́е абмілу́юць
Прошлы час
м. абмілава́ў абмілава́лі
ж. абмілава́ла
н. абмілава́ла
Загадны лад
2-я ас. абмілу́й абмілу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абмілава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

абмілагу́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмілагу́чаны абмілагу́чаная абмілагу́чанае абмілагу́чаныя
Р. абмілагу́чанага абмілагу́чанай
абмілагу́чанае		 абмілагу́чанага абмілагу́чаных
Д. абмілагу́чанаму абмілагу́чанай абмілагу́чанаму абмілагу́чаным
В. абмілагу́чаны (неадуш.)
абмілагу́чанага (адуш.)		 абмілагу́чаную абмілагу́чанае абмілагу́чаныя (неадуш.)
абмілагу́чаных (адуш.)
Т. абмілагу́чаным абмілагу́чанай
абмілагу́чанаю		 абмілагу́чаным абмілагу́чанымі
М. абмілагу́чаным абмілагу́чанай абмілагу́чаным абмілагу́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

абмілагу́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмілагу́чаны абмілагу́чаная абмілагу́чанае абмілагу́чаныя
Р. абмілагу́чанага абмілагу́чанай
абмілагу́чанае		 абмілагу́чанага абмілагу́чаных
Д. абмілагу́чанаму абмілагу́чанай абмілагу́чанаму абмілагу́чаным
В. абмілагу́чаны (неадуш.)
абмілагу́чанага (адуш.)		 абмілагу́чаную абмілагу́чанае абмілагу́чаныя (неадуш.)
абмілагу́чаных (адуш.)
Т. абмілагу́чаным абмілагу́чанай
абмілагу́чанаю		 абмілагу́чаным абмілагу́чанымі
М. абмілагу́чаным абмілагу́чанай абмілагу́чаным абмілагу́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

абмілагу́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмілагу́чаны абмілагу́чаная абмілагу́чанае абмілагу́чаныя
Р. абмілагу́чанага абмілагу́чанай
абмілагу́чанае		 абмілагу́чанага абмілагу́чаных
Д. абмілагу́чанаму абмілагу́чанай абмілагу́чанаму абмілагу́чаным
В. абмілагу́чаны (неадуш.)
абмілагу́чанага (адуш.)		 абмілагу́чаную абмілагу́чанае абмілагу́чаныя (неадуш.)
абмілагу́чаных (адуш.)
Т. абмілагу́чаным абмілагу́чанай
абмілагу́чанаю		 абмілагу́чаным абмілагу́чанымі
М. абмілагу́чаным абмілагу́чанай абмілагу́чаным абмілагу́чаных

Кароткая форма: абмілагу́чана.

Крыніцы: piskunou2012.

абмілагу́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абмілагу́чваю абмілагу́чваем
2-я ас. абмілагу́чваеш абмілагу́чваеце
3-я ас. абмілагу́чвае абмілагу́чваюць
Прошлы час
м. абмілагу́чваў абмілагу́чвалі
ж. абмілагу́чвала
н. абмілагу́чвала
Загадны лад
2-я ас. абмілагу́чвай абмілагу́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абмілагу́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

абмілагу́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абмілагу́чу абмілагу́чым
2-я ас. абмілагу́чыш абмілагу́чыце
3-я ас. абмілагу́чыць абмілагу́чаць
Прошлы час
м. абмілагу́чыў абмілагу́чылі
ж. абмілагу́чыла
н. абмілагу́чыла
Загадны лад
2-я ас. абмілагу́ч абмілагу́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час абмілагу́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

абмі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. абмі́н
Р. абмі́ну
Д. абмі́ну
В. абмі́н
Т. абмі́нам
М. абмі́не

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

абміна́нне

‘ад абмінуць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абміна́нне
Р. абміна́ння
Д. абміна́нню
В. абміна́нне
Т. абміна́ннем
М. абміна́нні

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.