Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

я́сенскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	я́сенскі	я́сенская	я́сенскае	я́сенскія
Р.	я́сенскага	я́сенскай я́сенскае	я́сенскага	я́сенскіх
Д.	я́сенскаму	я́сенскай	я́сенскаму	я́сенскім
В.	я́сенскі (неадуш.) я́сенскага (адуш.)	я́сенскую	я́сенскае	я́сенскія (неадуш.) я́сенскіх (адуш.)
Т.	я́сенскім	я́сенскай я́сенскаю	я́сенскім	я́сенскімі
М.	я́сенскім	я́сенскай	я́сенскім	я́сенскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Я́сенцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

я́сень

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

я́сень

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Я́сень

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Я́сень-Ка́менка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Я́сень-Ка́менка
Р.	Я́сень-Ка́менкі
Д.	Я́сень-Ка́менцы
В.	Я́сень-Ка́менку
Т.	Я́сень-Ка́менкай Я́сень-Ка́менкаю
М.	Я́сень-Ка́менцы

ясенялі́сты

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ясенялі́сты	ясенялі́стая	ясенялі́стае	ясенялі́стыя
Р.	ясенялі́стага	ясенялі́стай ясенялі́стае	ясенялі́стага	ясенялі́стых
Д.	ясенялі́стаму	ясенялі́стай	ясенялі́стаму	ясенялі́стым
В.	ясенялі́сты (неадуш.) ясенялі́стага (адуш.)	ясенялі́стую	ясенялі́стае	ясенялі́стыя (неадуш.) ясенялі́стых (адуш.)
Т.	ясенялі́стым	ясенялі́стай ясенялі́стаю	ясенялі́стым	ясенялі́стымі
М.	ясенялі́стым	ясенялі́стай	ясенялі́стым	ясенялі́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Ясё́наўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Ясё́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

я́сік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Verbum