Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні

Юпі́цер

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Юпі́цер
Р. Юпі́цера
Д. Юпі́церу
В. Юпі́цер
Т. Юпі́церам
М. Юпі́церы

ю́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ю́р
Р. ю́ру
Д. ю́ру
В. ю́р
Т. ю́рам
М. ю́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

юра́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. юра́
Р. юры́
Д. юры́
В. юру́
Т. юро́й
юро́ю
М. юры́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Ю́рава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ю́рава
Р. Ю́рава
Д. Ю́раву
В. Ю́рава
Т. Ю́равам
М. Ю́раве

юрава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. юрава́нне
Р. юрава́ння
Д. юрава́нню
В. юрава́нне
Т. юрава́ннем
М. юрава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

юрава́ць

‘гайняваць, знаходзіцца ў стане цечкі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. юру́е юру́юць
Прошлы час
м. юрава́ў юрава́лі
ж. юрава́ла
н. юрава́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час юру́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

ю́равіцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ю́равіцкі ю́равіцкая ю́равіцкае ю́равіцкія
Р. ю́равіцкага ю́равіцкай
ю́равіцкае
ю́равіцкага ю́равіцкіх
Д. ю́равіцкаму ю́равіцкай ю́равіцкаму ю́равіцкім
В. ю́равіцкі (неадуш.)
ю́равіцкага (адуш.)
ю́равіцкую ю́равіцкае ю́равіцкія (неадуш.)
ю́равіцкіх (адуш.)
Т. ю́равіцкім ю́равіцкай
ю́равіцкаю
ю́равіцкім ю́равіцкімі
М. ю́равіцкім ю́равіцкай ю́равіцкім ю́равіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ю́равічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ю́равічы
Р. Ю́равіч
Ю́равічаў
Д. Ю́равічам
В. Ю́равічы
Т. Ю́равічамі
М. Ю́равічах

Юраві́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Юраві́чы
Р. Юраві́ч
Юраві́чаў
Д. Юраві́чам
В. Юраві́чы
Т. Юраві́чамі
М. Юраві́чах

юра́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. юра́га
Р. юра́гі
Д. юра́зе
В. юра́гу
Т. юра́гай
юра́гаю
М. юра́зе

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.