прынудзі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прынуджу́ся |
прыну́дзімся |
| 2-я ас. |
прыну́дзішся |
прыну́дзіцеся |
| 3-я ас. |
прыну́дзіцца |
прыну́дзяцца |
| Прошлы час |
| м. |
прынудзі́ўся |
прынудзі́ліся |
| ж. |
прынудзі́лася |
| н. |
прынудзі́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прынудзі́ся |
прынудзі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прынудзі́ўшыся |
Іншыя варыянты:
прыну́дзіцца.
Крыніцы:
piskunou2012.
прыну́ка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прыну́ка |
| Р. |
прыну́кі |
| Д. |
прыну́цы |
| В. |
прыну́ку |
| Т. |
прыну́кай прыну́каю |
| М. |
прыну́цы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прынука́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
прынука́нне |
| Р. |
прынука́ння |
| Д. |
прынука́нню |
| В. |
прынука́нне |
| Т. |
прынука́ннем |
| М. |
прынука́нні |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
прыну́каны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прыну́каны |
прыну́каная |
прыну́канае |
прыну́каныя |
| Р. |
прыну́канага |
прыну́канай прыну́канае |
прыну́канага |
прыну́каных |
| Д. |
прыну́канаму |
прыну́канай |
прыну́канаму |
прыну́каным |
| В. |
прыну́каны (неадуш.) прыну́канага (адуш.) |
прыну́каную |
прыну́канае |
прыну́каныя (неадуш.) прыну́каных (адуш.) |
| Т. |
прыну́каным |
прыну́канай прыну́канаю |
прыну́каным |
прыну́канымі |
| М. |
прыну́каным |
прыну́канай |
прыну́каным |
прыну́каных |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыну́каць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыну́каю |
прыну́каем |
| 2-я ас. |
прыну́каеш |
прыну́каеце |
| 3-я ас. |
прыну́кае |
прыну́каюць |
| Прошлы час |
| м. |
прыну́каў |
прыну́калі |
| ж. |
прыну́кала |
| н. |
прыну́кала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыну́кай |
прыну́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
прыну́каўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
прынука́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прынука́ю |
прынука́ем |
| 2-я ас. |
прынука́еш |
прынука́еце |
| 3-я ас. |
прынука́е |
прынука́юць |
| Прошлы час |
| м. |
прынука́ў |
прынука́лі |
| ж. |
прынука́ла |
| н. |
прынука́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прынука́й |
прынука́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прынука́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прыну́кванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прыну́кванне |
прыну́кванні |
| Р. |
прыну́квання |
прыну́кванняў |
| Д. |
прыну́кванню |
прыну́кванням |
| В. |
прыну́кванне |
прыну́кванні |
| Т. |
прыну́кваннем |
прыну́кваннямі |
| М. |
прыну́кванні |
прыну́кваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
прыну́кваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прыну́кваю |
прыну́кваем |
| 2-я ас. |
прыну́кваеш |
прыну́кваеце |
| 3-я ас. |
прыну́квае |
прыну́кваюць |
| Прошлы час |
| м. |
прыну́кваў |
прыну́квалі |
| ж. |
прыну́квала |
| н. |
прыну́квала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
прыну́квай |
прыну́квайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
прыну́кваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.