прыну́кванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| прыну́кванне | прыну́кванні | |
| прыну́квання | прыну́кванняў | |
| прыну́кванню | прыну́кванням | |
| прыну́кванне | прыну́кванні | |
| прыну́кваннем | прыну́кваннямі | |
| прыну́кванні | прыну́кваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)