Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ведзьмава́ты

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ведзьмава́ты	ведзьмава́тая	ведзьмава́тае	ведзьмава́тыя
Р.	ведзьмава́тага	ведзьмава́тай ведзьмава́тае	ведзьмава́тага	ведзьмава́тых
Д.	ведзьмава́таму	ведзьмава́тай	ведзьмава́таму	ведзьмава́тым
В.	ведзьмава́ты (неадуш.) ведзьмава́тага (адуш.)	ведзьмава́тую	ведзьмава́тае	ведзьмава́тыя (неадуш.) ведзьмава́тых (адуш.)
Т.	ведзьмава́тым	ведзьмава́тай ведзьмава́таю	ведзьмава́тым	ведзьмава́тымі
М.	ведзьмава́тым	ведзьмава́тай	ведзьмава́тым	ведзьмава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

ведзьмава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

ведзьмако́ўства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ве́дзьмачка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ве́дзьмін

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ве́дзьмін	ве́дзьміна	ве́дзьміна	ве́дзьміны
Р.	ве́дзьмінага	ве́дзьмінай ве́дзьмінае	ве́дзьмінага	ве́дзьміных
Д.	ве́дзьмінаму	ве́дзьмінай	ве́дзьмінаму	ве́дзьміным
В.	ве́дзьмін (неадуш.) ве́дзьмінага (адуш.)	ве́дзьміну	ве́дзьміна	ве́дзьміны (неадуш.) ве́дзьміных (адуш.)
Т.	ве́дзьміным	ве́дзьмінай ве́дзьмінаю	ве́дзьміным	ве́дзьмінымі
М.	ве́дзьміным	ве́дзьмінай	ве́дзьміным	ве́дзьміных

Крыніцы: piskunou2012.

Ве́дравічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Ве́дрыца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Ве́дрыч

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

ве́ды

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

веды́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum