хро́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
хро́сны |
хро́сная |
хро́снае |
хро́сныя |
Р. |
хро́снага |
хро́снай хро́снае |
хро́снага |
хро́сных |
Д. |
хро́снаму |
хро́снай |
хро́снаму |
хро́сным |
В. |
хро́сны (неадуш.) хро́снага (адуш.) |
хро́сную |
хро́снае |
хро́сныя (неадуш.) хро́сных (адуш.) |
Т. |
хро́сным |
хро́снай хро́снаю |
хро́сным |
хро́снымі |
М. |
хро́сным |
хро́снай |
хро́сным |
хро́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хро́сны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
м. |
- |
Н. |
хро́сны |
хро́сныя |
Р. |
хро́снага |
хро́сных |
Д. |
хро́снаму |
хро́сным |
В. |
хро́снага |
хро́сных |
Т. |
хро́сным |
хро́снымі |
М. |
хро́сным |
хро́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хро́ст
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
хро́ст |
хро́сты |
Р. |
хро́сту |
хро́стаў |
Д. |
хро́сту |
хро́стам |
В. |
хро́ст |
хро́сты |
Т. |
хро́стам |
хро́стамі |
М. |
хро́сце |
хро́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Хро́ст
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Хро́ст |
Р. |
Хро́ста |
Д. |
Хро́сту |
В. |
Хро́ст |
Т. |
Хро́стам |
М. |
Хро́сце |
Хрулі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Хрулі́ |
Р. |
Хрулё́ў |
Д. |
Хруля́м |
В. |
Хрулі́ |
Т. |
Хруля́мі |
М. |
Хруля́х |
хру́манне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
хру́манне |
Р. |
хру́мання |
Д. |
хру́манню |
В. |
хру́манне |
Т. |
хру́маннем |
М. |
хру́манні |
Крыніцы:
piskunou2012.
хру́маць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
хру́маю |
хру́маем |
2-я ас. |
хру́маеш |
хру́маеце |
3-я ас. |
хру́мае |
хру́маюць |
Прошлы час |
м. |
хру́маў |
хру́малі |
ж. |
хру́мала |
н. |
хру́мала |
Загадны лад |
2-я ас. |
хру́май |
хру́майце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
хру́маючы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
хру́мканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
хру́мканне |
Р. |
хру́мкання |
Д. |
хру́мканню |
В. |
хру́мканне |
Т. |
хру́мканнем |
М. |
хру́мканні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
хру́мкаць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
хру́мкаю |
хру́мкаем |
2-я ас. |
хру́мкаеш |
хру́мкаеце |
3-я ас. |
хру́мкае |
хру́мкаюць |
Прошлы час |
м. |
хру́мкаў |
хру́мкалі |
ж. |
хру́мкала |
н. |
хру́мкала |
Загадны лад |
2-я ас. |
хру́мкай |
хру́мкайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
хру́мкаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.