Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзклмнпрстўфхцшю

юрлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. юрлі́вы юрлі́вая юрлі́вае юрлі́выя
Р. юрлі́вага юрлі́вай
юрлі́вае		 юрлі́вага юрлі́вых
Д. юрлі́ваму юрлі́вай юрлі́ваму юрлі́вым
В. юрлі́вы (неадуш.)
юрлі́вага (адуш.)		 юрлі́вую юрлі́вае юрлі́выя (неадуш.)
юрлі́вых (адуш.)
Т. юрлі́вым юрлі́вай
юрлі́ваю		 юрлі́вым юрлі́вымі
М. юрлі́вым юрлі́вай юрлі́вым юрлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ю́рмала

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ю́рмала
Р. Ю́рмалы
Д. Ю́рмале
В. Ю́рмалу
Т. Ю́рмалай
Ю́рмалаю
М. Ю́рмале

ю́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. ю́рнасць
Р. ю́рнасці
Д. ю́рнасці
В. ю́рнасць
Т. ю́рнасцю
М. ю́рнасці

Крыніцы: piskunou2012.

ю́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ю́рны ю́рная ю́рнае ю́рныя
Р. ю́рнага ю́рнай
ю́рнае		 ю́рнага ю́рных
Д. ю́рнаму ю́рнай ю́рнаму ю́рным
В. ю́рны (неадуш.)
ю́рнага (адуш.)		 ю́рную ю́рнае ю́рныя (неадуш.)
ю́рных (адуш.)
Т. ю́рным ю́рнай
ю́рнаю		 ю́рным ю́рнымі
М. ю́рным ю́рнай ю́рным ю́рных

Крыніцы: piskunou2012.

юро́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юро́д юро́ды
Р. юро́да юро́даў
Д. юро́ду юро́дам
В. юро́да юро́даў
Т. юро́дам юро́дамі
М. юро́дзе юро́дах

Крыніцы: piskunou2012.

юро́дзіва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
юро́дзіва юро́дзівей -

юро́дзівасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. юро́дзівасць
Р. юро́дзівасці
Д. юро́дзівасці
В. юро́дзівасць
Т. юро́дзівасцю
М. юро́дзівасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

юро́дзівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. юро́дзівы юро́дзівая юро́дзівае юро́дзівыя
Р. юро́дзівага юро́дзівай
юро́дзівае		 юро́дзівага юро́дзівых
Д. юро́дзіваму юро́дзівай юро́дзіваму юро́дзівым
В. юро́дзівы (неадуш.)
юро́дзівага (адуш.)		 юро́дзівую юро́дзівае юро́дзівыя (неадуш.)
юро́дзівых (адуш.)
Т. юро́дзівым юро́дзівай
юро́дзіваю		 юро́дзівым юро́дзівымі
М. юро́дзівым юро́дзівай юро́дзівым юро́дзівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

юро́дзівы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. юро́дзівы юро́дзівыя
Р. юро́дзівага юро́дзівых
Д. юро́дзіваму юро́дзівым
В. юро́дзівага юро́дзівых
Т. юро́дзівым юро́дзівымі
М. юро́дзівым юро́дзівых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

юро́дскі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. юро́дскі юро́дская юро́дскае юро́дскія
Р. юро́дскага юро́дскай
юро́дскае		 юро́дскага юро́дскіх
Д. юро́дскаму юро́дскай юро́дскаму юро́дскім
В. юро́дскі (неадуш.)
юро́дскага (адуш.)		 юро́дскую юро́дскае юро́дскія (неадуш.)
юро́дскіх (адуш.)
Т. юро́дскім юро́дскай
юро́дскаю		 юро́дскім юро́дскімі
М. юро́дскім юро́дскай юро́дскім юро́дскіх

Крыніцы: piskunou2012.