балдаве́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
балдаве́шка |
балдаве́шкі |
Р. |
балдаве́шкі |
балдаве́шак |
Д. |
балдаве́шцы |
балдаве́шкам |
В. |
балдаве́шку |
балдаве́шкі |
Т. |
балдаве́шкай балдаве́шкаю |
балдаве́шкамі |
М. |
балдаве́шцы |
балдаве́шках |
Крыніцы:
piskunou2012.
балдахі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
балдахі́н |
балдахі́ны |
Р. |
балдахі́на |
балдахі́наў |
Д. |
балдахі́ну |
балдахі́нам |
В. |
балдахі́н |
балдахі́ны |
Т. |
балдахі́нам |
балдахі́намі |
М. |
балдахі́не |
балдахі́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
балдахі́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
балдахі́нны |
балдахі́нная |
балдахі́ннае |
балдахі́нныя |
Р. |
балдахі́ннага |
балдахі́ннай балдахі́ннае |
балдахі́ннага |
балдахі́нных |
Д. |
балдахі́ннаму |
балдахі́ннай |
балдахі́ннаму |
балдахі́нным |
В. |
балдахі́нны (неадуш.) балдахі́ннага (адуш.) |
балдахі́нную |
балдахі́ннае |
балдахі́нныя (неадуш.) балдахі́нных (адуш.) |
Т. |
балдахі́нным |
балдахі́ннай балдахі́ннаю |
балдахі́нным |
балдахі́ннымі |
М. |
балдахі́нным |
балдахі́ннай |
балдахі́нным |
балдахі́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
балдахі́нчык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
балдахі́нчык |
балдахі́нчыкі |
Р. |
балдахі́нчыка |
балдахі́нчыкаў |
Д. |
балдахі́нчыку |
балдахі́нчыкам |
В. |
балдахі́нчык |
балдахі́нчыкі |
Т. |
балдахі́нчыкам |
балдахі́нчыкамі |
М. |
балдахі́нчыку |
балдахі́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Балдуі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Балдуі́ |
Р. |
Балдуё́ў |
Д. |
Балдуя́м |
В. |
Балдуі́ |
Т. |
Балдуя́мі |
М. |
Балдуя́х |
Балду́к
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Балду́к |
Р. |
Балдука́ |
Д. |
Балдуку́ |
В. |
Балду́к |
Т. |
Балдуко́м |
М. |
Балдуку́ |
балды́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
балды́к |
балды́кі |
Р. |
балды́ка |
балды́каў |
Д. |
балды́ку |
балды́кам |
В. |
балды́ка |
балды́каў |
Т. |
балды́кам |
балды́камі |
М. |
балды́ку |
балды́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
балды́каць
‘балдыкаць нешта і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
балды́каю |
балды́каем |
2-я ас. |
балды́каеш |
балды́каеце |
3-я ас. |
балды́кае |
балды́каюць |
Прошлы час |
м. |
балды́каў |
балды́калі |
ж. |
балды́кала |
н. |
балды́кала |
Загадны лад |
2-я ас. |
балды́кай |
балды́кайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
балды́каючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Балдышы́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Балдышы́ |
Р. |
Балдышо́ў |
Д. |
Балдыша́м |
В. |
Балдышы́ |
Т. |
Балдыша́мі |
М. |
Балдыша́х |