Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’

Ваўкула́кава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ваўкула́кава
Р. Ваўкула́кава
Д. Ваўкула́каву
В. Ваўкула́кава
Т. Ваўкула́кавам
М. Ваўкула́каве

ваўнае́д

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваўнае́д ваўнае́ды
Р. ваўнае́да ваўнае́даў
Д. ваўнае́ду ваўнае́дам
В. ваўнае́да ваўнае́даў
Т. ваўнае́дам ваўнае́дамі
М. ваўнае́дзе ваўнае́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

ваўнамы́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ваўнамы́йка ваўнамы́йкі
Р. ваўнамы́йкі ваўнамы́ек
Д. ваўнамы́йцы ваўнамы́йкам
В. ваўнамы́йку ваўнамы́йкі
Т. ваўнамы́йкай
ваўнамы́йкаю		 ваўнамы́йкамі
М. ваўнамы́йцы ваўнамы́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ваўнамы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваўнамы́йны ваўнамы́йная ваўнамы́йнае ваўнамы́йныя
Р. ваўнамы́йнага ваўнамы́йнай
ваўнамы́йнае		 ваўнамы́йнага ваўнамы́йных
Д. ваўнамы́йнаму ваўнамы́йнай ваўнамы́йнаму ваўнамы́йным
В. ваўнамы́йны (неадуш.)
ваўнамы́йнага (адуш.)		 ваўнамы́йную ваўнамы́йнае ваўнамы́йныя (неадуш.)
ваўнамы́йных (адуш.)
Т. ваўнамы́йным ваўнамы́йнай
ваўнамы́йнаю		 ваўнамы́йным ваўнамы́йнымі
М. ваўнамы́йным ваўнамы́йнай ваўнамы́йным ваўнамы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

ваўнано́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваўнано́сны ваўнано́сная ваўнано́снае ваўнано́сныя
Р. ваўнано́снага ваўнано́снай
ваўнано́снае		 ваўнано́снага ваўнано́сных
Д. ваўнано́снаму ваўнано́снай ваўнано́снаму ваўнано́сным
В. ваўнано́сны (неадуш.)
ваўнано́снага (адуш.)		 ваўнано́сную ваўнано́снае ваўнано́сныя (неадуш.)
ваўнано́сных (адуш.)
Т. ваўнано́сным ваўнано́снай
ваўнано́снаю		 ваўнано́сным ваўнано́снымі
М. ваўнано́сным ваўнано́снай ваўнано́сным ваўнано́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

ваўнатка́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ваўнатка́цкі ваўнатка́цкая ваўнатка́цкае ваўнатка́цкія
Р. ваўнатка́цкага ваўнатка́цкай
ваўнатка́цкае		 ваўнатка́цкага ваўнатка́цкіх
Д. ваўнатка́цкаму ваўнатка́цкай ваўнатка́цкаму ваўнатка́цкім
В. ваўнатка́цкі (неадуш.)
ваўнатка́цкага (адуш.)		 ваўнатка́цкую ваўнатка́цкае ваўнатка́цкія (неадуш.)
ваўнатка́цкіх (адуш.)
Т. ваўнатка́цкім ваўнатка́цкай
ваўнатка́цкаю		 ваўнатка́цкім ваўнатка́цкімі
М. ваўнатка́цкім ваўнатка́цкай ваўнатка́цкім ваўнатка́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

ваўнатка́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ваўнатка́цтва
Р. ваўнатка́цтва
Д. ваўнатка́цтву
В. ваўнатка́цтва
Т. ваўнатка́цтвам
М. ваўнатка́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ваўначо́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ваўначо́с ваўначо́сы
Р. ваўначо́са ваўначо́саў
Д. ваўначо́су ваўначо́сам
В. ваўначо́са ваўначо́саў
Т. ваўначо́сам ваўначо́самі
М. ваўначо́се ваўначо́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ваўначо́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ваўначо́ска ваўначо́скі
Р. ваўначо́скі ваўначо́сак
Д. ваўначо́сцы ваўначо́скам
В. ваўначо́ску ваўначо́скі
Т. ваўначо́скай
ваўначо́скаю		 ваўначо́скамі
М. ваўначо́сцы ваўначо́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ваўне́нкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ваўне́нкі
Р. Ваўне́нак
Ваўне́нкаў
Д. Ваўне́нкам
В. Ваўне́нкі
Т. Ваўне́нкамі
М. Ваўне́нках