фенако́пія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
фенако́пія |
фенако́піі |
Р. |
фенако́піі |
фенако́пій |
Д. |
фенако́піі |
фенако́піям |
В. |
фенако́пію |
фенако́піі |
Т. |
фенако́піяй фенако́піяю |
фенако́піямі |
М. |
фенако́піі |
фенако́піях |
Крыніцы:
piskunou2012.
феналагі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
феналагі́чны |
феналагі́чная |
феналагі́чнае |
феналагі́чныя |
Р. |
феналагі́чнага |
феналагі́чнай феналагі́чнае |
феналагі́чнага |
феналагі́чных |
Д. |
феналагі́чнаму |
феналагі́чнай |
феналагі́чнаму |
феналагі́чным |
В. |
феналагі́чны (неадуш.) феналагі́чнага (адуш.) |
феналагі́чную |
феналагі́чнае |
феналагі́чныя (неадуш.) феналагі́чных (адуш.) |
Т. |
феналагі́чным |
феналагі́чнай феналагі́чнаю |
феналагі́чным |
феналагі́чнымі |
М. |
феналагі́чным |
феналагі́чнай |
феналагі́чным |
феналагі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
феналі́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
феналі́т |
Р. |
феналі́ту |
Д. |
феналі́ту |
В. |
феналі́т |
Т. |
феналі́там |
М. |
феналі́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
фенало́гія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
фенало́гія |
Р. |
фенало́гіі |
Д. |
фенало́гіі |
В. |
фенало́гію |
Т. |
фенало́гіяй фенало́гіяю |
М. |
фенало́гіі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
фенальгі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
фенальгі́н |
Р. |
фенальгі́ну |
Д. |
фенальгі́ну |
В. |
фенальгі́н |
Т. |
фенальгі́нам |
М. |
фенальгі́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
феналя́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
феналя́т |
Р. |
феналя́ту |
Д. |
феналя́ту |
В. |
феналя́т |
Т. |
феналя́там |
М. |
феналя́це |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
фенаменалагі́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
фенаменалагі́чна |
- |
- |
фенаменалагі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
фенаменалагі́чны |
фенаменалагі́чная |
фенаменалагі́чнае |
фенаменалагі́чныя |
Р. |
фенаменалагі́чнага |
фенаменалагі́чнай фенаменалагі́чнае |
фенаменалагі́чнага |
фенаменалагі́чных |
Д. |
фенаменалагі́чнаму |
фенаменалагі́чнай |
фенаменалагі́чнаму |
фенаменалагі́чным |
В. |
фенаменалагі́чны (неадуш.) фенаменалагі́чнага (адуш.) |
фенаменалагі́чную |
фенаменалагі́чнае |
фенаменалагі́чныя (неадуш.) фенаменалагі́чных (адуш.) |
Т. |
фенаменалагі́чным |
фенаменалагі́чнай фенаменалагі́чнаю |
фенаменалагі́чным |
фенаменалагі́чнымі |
М. |
фенаменалагі́чным |
фенаменалагі́чнай |
фенаменалагі́чным |
фенаменалагі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
фенаменалі́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
фенаменалі́зм |
Р. |
фенаменалі́зму |
Д. |
фенаменалі́зму |
В. |
фенаменалі́зм |
Т. |
фенаменалі́змам |
М. |
фенаменалі́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
фенаменалі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
фенаменалі́ст |
фенаменалі́сты |
Р. |
фенаменалі́ста |
фенаменалі́стаў |
Д. |
фенаменалі́сту |
фенаменалі́стам |
В. |
фенаменалі́ста |
фенаменалі́стаў |
Т. |
фенаменалі́стам |
фенаменалі́стамі |
М. |
фенаменалі́сце |
фенаменалі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.