прэ́гчы
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прагу́ |
пражо́м |
2-я ас. |
пражэ́ш |
пражаце́ |
3-я ас. |
пражэ́ |
прагу́ць |
Прошлы час |
м. |
про́г |
прэ́глі |
ж. |
прэ́гла |
н. |
прэ́гла |
Загадны лад |
2-я ас. |
пражы́ |
пражы́це |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
прагучы́ |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прэ́гчыся
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
прагу́ся |
пражо́мся |
2-я ас. |
пражэ́шся |
пражаце́ся |
3-я ас. |
пражэ́цца |
прагу́цца |
Прошлы час |
м. |
про́гся |
прэ́гліся |
ж. |
прэ́глася |
н. |
прэ́глася |
Загадны лад |
2-я ас. |
пражы́ся |
пражы́цеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
прагучы́ся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
прэднізало́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
прэднізало́н |
Р. |
прэднізало́ну |
Д. |
прэднізало́ну |
В. |
прэднізало́н |
Т. |
прэднізало́нам |
М. |
прэднізало́не |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэдыка́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэдыка́т |
прэдыка́ты |
Р. |
прэдыка́та |
прэдыка́таў |
Д. |
прэдыка́ту |
прэдыка́там |
В. |
прэдыка́т |
прэдыка́ты |
Т. |
прэдыка́там |
прэдыка́тамі |
М. |
прэдыка́це |
прэдыка́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэдыка́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прэдыка́тны |
прэдыка́тная |
прэдыка́тнае |
прэдыка́тныя |
Р. |
прэдыка́тнага |
прэдыка́тнай прэдыка́тнае |
прэдыка́тнага |
прэдыка́тных |
Д. |
прэдыка́тнаму |
прэдыка́тнай |
прэдыка́тнаму |
прэдыка́тным |
В. |
прэдыка́тны (неадуш.) прэдыка́тнага (адуш.) |
прэдыка́тную |
прэдыка́тнае |
прэдыка́тныя (неадуш.) прэдыка́тных (адуш.) |
Т. |
прэдыка́тным |
прэдыка́тнай прэдыка́тнаю |
прэдыка́тным |
прэдыка́тнымі |
М. |
прэдыка́тным |
прэдыка́тнай |
прэдыка́тным |
прэдыка́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
прэдыкаты́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
прэдыкаты́ў |
прэдыкаты́вы |
Р. |
прэдыкаты́ва |
прэдыкаты́ваў |
Д. |
прэдыкаты́ву |
прэдыкаты́вам |
В. |
прэдыкаты́ў |
прэдыкаты́вы |
Т. |
прэдыкаты́вам |
прэдыкаты́вамі |
М. |
прэдыкаты́ве |
прэдыкаты́вах |
Крыніцы:
piskunou2012.
прэдыкаты́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
прэдыкаты́ўна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
прэдыкаты́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
прэдыкаты́ўнасць |
Р. |
прэдыкаты́ўнасці |
Д. |
прэдыкаты́ўнасці |
В. |
прэдыкаты́ўнасць |
Т. |
прэдыкаты́ўнасцю |
М. |
прэдыкаты́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэдыкаты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
прэдыкаты́ўны |
прэдыкаты́ўная |
прэдыкаты́ўнае |
прэдыкаты́ўныя |
Р. |
прэдыкаты́ўнага |
прэдыкаты́ўнай прэдыкаты́ўнае |
прэдыкаты́ўнага |
прэдыкаты́ўных |
Д. |
прэдыкаты́ўнаму |
прэдыкаты́ўнай |
прэдыкаты́ўнаму |
прэдыкаты́ўным |
В. |
прэдыкаты́ўны (неадуш.) прэдыкаты́ўнага (адуш.) |
прэдыкаты́ўную |
прэдыкаты́ўнае |
прэдыкаты́ўныя (неадуш.) прэдыкаты́ўных (адуш.) |
Т. |
прэдыкаты́ўным |
прэдыкаты́ўнай прэдыкаты́ўнаю |
прэдыкаты́ўным |
прэдыкаты́ўнымі |
М. |
прэдыкаты́ўным |
прэдыкаты́ўнай |
прэдыкаты́ўным |
прэдыкаты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
прэдыка́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
прэдыка́цыя |
Р. |
прэдыка́цыі |
Д. |
прэдыка́цыі |
В. |
прэдыка́цыю |
Т. |
прэдыка́цыяй прэдыка́цыяю |
М. |
прэдыка́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.