по́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
по́тны |
по́тная |
по́тнае |
по́тныя |
Р. |
по́тнага |
по́тнай по́тнае |
по́тнага |
по́тных |
Д. |
по́тнаму |
по́тнай |
по́тнаму |
по́тным |
В. |
по́тны (неадуш.) по́тнага (адуш.) |
по́тную |
по́тнае |
по́тныя (неадуш.) по́тных (адуш.) |
Т. |
по́тным |
по́тнай по́тнаю |
по́тным |
по́тнымі |
М. |
по́тным |
по́тнай |
по́тным |
по́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
по́тым
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
по́тым |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
по́тырч
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
по́тырч |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
по́тых
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
по́тых |
по́тыхі |
Р. |
по́тыху |
по́тыхаў |
Д. |
по́тыху |
по́тыхам |
В. |
по́тых |
по́тыхі |
Т. |
по́тыхам |
по́тыхамі |
М. |
по́тыху |
по́тыхах |
Крыніцы:
piskunou2012.